-1In de eerste en meest verre uitwedstrijd van dit prille seizoen moesten we spelen tegen het 3e team van HWP in Haarlem. De speelzaal bevindt zich al jaren in een statige, grandeur uitstralende Sociëteit ‘Vereniging’. Om hier te schaken is voor mij immer een feest. Elk bord is nl. op een apart tafeltje geplaatst,geflankeerd door 4 stoelen en dat betekent een zee aan ruimte. Gelukkig konden we compleet aantreden, zodat er gerede hoop was om ook deze wedstrijd te kunnen winnen.

Hoe sterk onze tegenstanders werkelijk waren, was moeilijk in te schatten, maar onze gemiddelde teamrating lag ongeveer 120 punten hoger, dus dat was perspectiefrijk. Maar ook nu weer bleek dat verschil achter de borden in het geheel niet. Sterker nog, enkelen van ons hebben lang langs de afgrond gelopen.

Rond 22.00u moest ik enkelen van ons advies geven om aangeboden remises aan te nemen of te weigeren. Riskant blijft het altijd of ik als playing teamcaptain of als speler dit waarde-oordeel juist kan inschatten, maar ik vertrouw dan maar op mijn jarenlange ervaring. Door de onduidelijke standen aan de overige borden verzocht ik Ton Wessels en Rolf nog door te spelen.

Ton van Dijk ditmaal met zwart aan bord 8 gezeten was de opening goed doorgekomen en leek in het middenspel met zijn actieve toren beslissend voordeel te krijgen. De tijdnoodfase zorgde echter voor wat mindere zetten, zodat het remiseaanbod node moest worden aangenomen.

Erik van Tooren aan bord 3 met wit maakt een wat mindere periode mee. Zijn glorieuze vorige seizoen (o.a. Corus en Open Hoorn) beloofde veel, maar ook hij moet nu ervaren dat vorm in het schaak niet is af te dwingen. De veelal zeer gedegen positionele openingsopbouw maakte totaal geen indruk op zijn opponent. Deze counterde zeer geconcentreerd op de damevleugel naar een winnende stand, toen Erik zijn veroverde stuk al snel moest inleveren door zeer vervelende penningen.

Wouter Strating kreeg al snel met zwart een zeer prettige stelling toen hij het passieve spel van zijn tegenstander agressief bestreed. De witte koning kwam onder vuur te liggen, maar de verdediging gaf geen krimp. Een onduidelijke loperzet naar e2 leek de bekroning te worden van een gedurfde aanvalspartij, maar een niet gezien tussenzetje van een wit paard gooide roet in het eten. De aanval stokte en Wouter moest na de tijdcontrole berusten in het onvermijdelijke, toen er een pion op de damevleugel beslissend doorbrak. Teleurgesteld droop hij af na zoveel pech en onrecht en met een tussenstand van 2,5-0,5 zag het er niet best uit.

Niet veel later kon Arnold v/d Wolff het punt onverwachts laten bijschrijven. Op het moment dat hij bijna de handdoek zou werpen, maakte zijn tegenstander een paar enorme bokken en moest opgeven. Dat toverde niet veel later een gulle lach op Arnold’s gezicht.

Nadat Rolf halverwege de avond het remiseaanbod had afgeslagen was zijn opponent totaal de weg kwijt. Een doorbraak in het centrum deed de zwarte koning in het centrum belanden, waar deze van alle kanten werd belaagd. Met groot machtsvertoon voerde hij zijn partij naar de winst.

Aan bord 2 moest ik met zwart een mij onbekende Irakees bestrijden. Volgens de teamcaptain van HWP deze een nog onbeschreven blad, dus ik was gewaarschuwd. Nogal snel spelend kwam er een ongewone Hollandse opening op het bord met een vreemde ruil op f6 van loper tegen paard. Uit de vroege opstoot h4 bleek de man snode plannen te hebben, maar overal de tijd voor nemend kon ik alle mogelijke dreigingen neutraliseren. Het middenspel van 2 lopers+2 torens aan mijn kant tegen 2 paarden + 2 torens aan de andere kant bleek beter te staan. Echter na 1 slechte zet in tijdnood moest ik een pion offeren. Fanatiek verdedigde hij deze voorsprong ten koste van de stand en plots kon ik door een centrumbreak een gedekte vrijpion op d3 krijgen. Hier had deze cowboy achter het bord op kunnen geven. De resterende 5 minuten die me nog restte waren voldoende om deze scalp te veroveren.

Even later kon Ton Wessels het beslissende punt incasseren toen tegenstander Koos Stolk (KNSB competitieleider) door een blackout materiaalverlies niet meer kon voorkomen. Grappig was dat ook in deze partij het Hollands van stal was gehaald, een opening waar volgens zeggen hij meer succes mee heeft gehad.

Rest nog Fred Avis die met zwart aan bord 4 een Spanjaard op het bord bracht. In deze partij werd het laveren tot kunst verheven en had je de indruk dat beide spelers beurtelings beter leken te staan. Echter in het verre eindspel was aan materiaalverlies niet meer te ontkomen en moest hij jammer genoeg de 0 incasseren.

Rond middernacht reden we blij richting Hoorn met deze wederom gelukkig tot stand gekomen kleinst mogelijke overwinning. De paar clubleden die nog in de Huesmolen verbleven, waren in opperbeste stemming door de verrassende 4-4 van Caïssa 2 tegen Castricum 1.

Volgende wedstrijd: Dinsdag 6 november thuis tegen MSC 1