9 Oktober was de datum waarop in de Huesmolen de tweede wedstrijd van Caïssa 2 op het programma stond. De bezoekers kwamen uit Castricum en waren lid van het eerste team van de gelijknamige club. Castricum had net als Caïssa 2 het eerste duel het onderspit moeten delven, maar de gemiddelde rating van de Castricumers lag wel 80 punten boven de onze. Alle reden om aan te nemen dat het een pittige avond zou worden.
Zowel Caïssa als Castricum waren gehandicapt. Aan de NHSB site te zien hebben de Castricumers wel wat moeite met uitwedstrijden; wij konden geen beroep doen op vaste krachten Gerrit Roos en Gerard van der Graaf. Zij werden vervangen door Ben Zuurveld en Lex Griffioen.
Het leek van meet af aan geen gemakkelijke strijd te worden, maar ook geen kansloze. Lex Griffioen had al snel een slechte stelling opgebouwd waarbij de controle over de h-lijn aan de tegenstander was overgedragen, en JP had zijn tegenstander op de zesde zes een pion cadeau gedaan. Daar stond een behoorlijke stelling van Bas van den Berg tegen over, maar ook Hans de Vries had een mooie stand, en Aad Laan had in een Spaanse partij met wit veel meer ruimte en initiatief. Ben Zuurveld had vooral een onduidelijke stelling – maar wel één van de hotseknots-stijl die we van hem gewend zijn – en Bert Spil stond wat gedrukter met minder ruimte op de damevleugel en vooral een nietsdoende loper op het beginveldje f8. Dat ding heeft zich niet erg druk gemaakt deze partij. De vooruitzichten werden wat somberder toen Bas een geisoleerde dubbelpion op de d-lijn opliep, al had hij wel enkele open lijnen. Bij Hans verdampte het voordeeltje geleidelijk. Lex kreeg een aanval met twee torens over de h-lijn te verwerken en kon de vlag als eerste strijken toen mat in een paar zetten niet te voorkomen was.
Ben won evenwel een kwaliteit en niet veel later de partij. JP kon na de beroerde opening weer wat opkrabbelen omdat zijn tegenstander niet erg slagvaardig met zijn voordeel omging. Nadat deze vervolgens de aanval foutief inzette kon JP de achterstand goedmaken en werd tot remise besloten. Met 1½-1½ gingen we de eerste tijdnoodfase in.
Aad had een complexe stelling maar wel met initiatief. Op een gegeven moment leek me aan de ene kant zijn toren te zijn ingesloten maar op de g en h lijn had hij bloedjes van vrijpionnen. Echt hele mooie; van die vrijpionnen die elke schaker graag heeft. Ik zou ook wel vaker een paar van zulke mooie vrijpionnen willen, zeg. Zo mooi waren ze. Bij Dirk Lont vorderde de partij het langzaamst. Uiteindelijk kreeg hij wel wat beter spel en een pion. Maar Bas brak zijn dubbelpion op en hij werd langzaam van het bord gezet, en Bert moest uiteindelijk de tol betalen voor zijn passieve loper en mocht ook de witte vlag hijsen. De stelling van Hans was al geruime tijd remise en dat dit het resultaat werd zou niemand verrassen.
Daarmee gingen we de laatste 15 minuten in met een 4-2 achterstand. Dirk stond goed en had een stuk meer, en ook meer tijd, maar er waren nog steeds remisevalletjes. Aad had een erg onduidelijke stelling. Zijn voordeel op de koningsvleugel (de eerder gememoreerde, nog steeds erg fraaie, vrijpionnen) werd gecompenseerd door doorgebroken pionnen van de tegenstander, waarvan het maar de vraag was of dat niet winnend was. Het leek erop dat de vijandige koning in het kwadrant stond, maar hij liet – in hevige tijdnood – Aad’s vrijpion de vrije doortocht. Zelf kon hij ook promoveren, maar aangezien dit als nadelig zijeffect had dat hij in een matnet liep, verkoos hij de 4-3 te laten opschrijven.
Dus het was nu aan Dirk om de gelijkmaker aan te tekenen. Hij stond gewonnen, en had meer tijd, maar je moet je maar niet het hoofd gek laten maken. Het waren enkele spannende minuten maar Dirk hield het hoofd koel, en na forceren van dameruil accepteerde de Castricumer het onvermijdelijke. 4-4: We hebben ons eerste punt binnen. Zware bevalling, mooie baby.