Eind september was Caïssa 4 met een lichte kater huiswaarts gekeerd. Voor de eerste competitiewedstrijd, in Warmenhuizen, waren slechts zeven spelers beschikbaar en er werd met 4½-3½ verloren. Hoe zou de uitslag zijn geweest als er een Hoorns achttal achter de borden had gezeten?

In de vierde ronde kon Attaqueer zich die vraag stellen. Caïssa 4 pakte zijn eerste competitiezege door de Nibbixwouders met 4½-3½ te verslaan. Vrouwe Fortuna hielp de thuisploeg een handje, omdat Attaqueer met zeven spelers naar De Huesmolen was gekomen en Co Buysman in de laatste partij in een verloren stelling geluk had dat zijn tegenstander hem met remise liet ontsnappen.

Voor teamleider Jan Schagen was het even puzzelen. Sommige ploeggenoten hadden een voorkeur voor een bepaalde kleur, de tegenstander had net gemeld dat hij met zeven man kwam. Het eerste bord werd door de Nibbixwouders opgegeven en Jan had Jan Tuinstra verteld dat hij een vrije avond had. Om niet het hele wedstrijdformulier in de war te brengen verhuisde Jan Schagen van het eerste naar het achtste bord.

Aanvankelijk liepen de zaken voorspoedig voor de thuisploeg die moest winnen om zijn kansen op behoud in de derde klasse niet te verspelen. Marten Ploeger zorgde voor de eerste echte partijzege. Na de veertiende zet had hij met zwart een grappige stelling, waarbij zijn koning op e7 omringd was door dame, toren, loper, paard en twee pionnen. Het initiatief lag toen wel bij Arien Heddes die een paard offerde om zijn d-pion door te schuiven. De benjamin van Caïssa 4 gaf doodleuk een licht stuk terug en had na de afruil een pion meer. Na een flinke afruil bleven alleen een toren en loper (van ongelijke kleur) plus de pionnen over, maar na zwarts laatste zet (31. … Lxf3) stond de witte toren in en dat zag de Attaqueer-speler over het hoofd.

Ko van Gent had ook een pionnetje gesnoept. Hij kon echter een aanval van Niels Bot niet pareren: 2-1.

Jan Schagen had met paarden op c5 en e5 en pionnen op b4 en d4 een prima stelling opgezet. Louis Dijkman had een passieve loper die niet kon verhinderen dat de Caïssa-kopman twee pionnen veroverde en de partij vervolgens keurig naar winst speelde. Vrijwel gelijktijdig toonde Henk Sijm aan in een uitstekende bondsvorm te steken. In een goede partij versloeg hij Kees Smits en is met 3½ punt uit vier (TPR van 1935) een duidelijke teamtopscorer.

Zo kwam de tussenstand op 4-1 en had Caïssa 4 nog een half puntje nodig. Daar moest het tot na middernacht op wachten. Wout Druijf en Roel Ridderikhoff moesten in een moeilijke stelling het hoofd buigen.

Co Buysman zat tegenover Jos Vlaar, tegen wie hij in eerdere jaren twee moeizame zwartpartijen (remise op 4 februari 2000, verlies op 8 november 2002) had gespeeld. Bovendien staat de Attaqueer-routinier tweede in de Nibbixwoudse clubcompetitie en in de bondscompetitie op drie uit drie. Met wit bouwde Co vooral een flink tijdvoordeel – bijna een uur – op. Toen de druk op de damevleugel toenam, verdween die als sneeuw voor de zon. Zwart had een pion meer (een vrijpion op de b-lijn) en probeerde uit alle macht dat voordeel te verzilveren. Na de eerste tijdcontrole dacht wit zijn toren weg te geven, maar door stellingsgeluk, via een paardschaak kon hij terugnemen, leek de schade mee te vallen. Op weg naar de vlag deed het gemis van de toren zich toch zwaar voelen en wit had geen verdediging tegen de opstomende b-pion meer. Met weinig tijd op de klok verzuimde zwart … b2 te spelen, waardoor het witte paard de pion alsnog kon slaan. Ondertussen stond de Hoornse koning in het centrum en was het stukverlies niet duur. Met drie pionnen op de koningsvleugel tegen twee voor zijn tegenstander vond wit snel de weg naar remise.

Eerste bord – geen tegenstander 1-0

Co Buysman – Jos Vlaar ½-½

Henk Sijm – Kees Smits 1-0

Ko van Gent – Niels Bot 0-1

Marten Ploeger – Arien Heddes 1-0

Wout Druijf – Albert Bobeldijk 0-1

Roel Ridderikhoff – Ronald Koppes 0-1

Jan Schagen – Louis Dijkman 1-0