Het eerste team heeft prima zaken gedaan in de race voor het kampioenschap. In Enkhuizen werd het plaatselijke KTV met een vooraf door weinigen voorspelde 6-2 aan de kant gezet. In de slotronde, die gezamenlijk wordt afgewerkt in de eigen Huesmolen, zijn drie bordpunten voldoende voor promotie naar de hoogste NHSB klasse.

Coach Peter Holscher neemt zijn werk serieus; iets waarvan ik vorig jaar in het tweede team de mooie resultaten van dichtbij heb meegemaakt. Normaal voorziet hij de website van een verslag van de wedstrijd maar nu wilde hij zich volledig concentreren op zijn partij. Vooral ook omdat naaste concurrent Bergen eerder in de week twee punten achter had gelaten in Den Helder. Daarom kreeg ik daags voor de wedstrijd een mailtje met het verzoek de rol van journalist te willen vervullen in Enkhuizen. Natuurlijk is het me een groot genoegen om een klein steentje te mogen bijdragen aan ons vlaggeschip dus toog ik vrijdagavond naar het meeste Oostelijke punt van West Friesland en treft U dit keer een artikel van mijn hand aan.

Door de korte tijd tussen verzoek en wedstrijd kon ik niet met de andere spelers meereizen, maar om negen uur was ik in De Nieuwe Doelen aanwezig. Ik bleek niet de enige supporter: Ook Wilco had de tocht naar Enkhuizen ondernomen. Wat meteen opviel was de prima stelling die Ton van Dijk er op na hield. Vijftien zetten waren er gespeeld en Ton had een pion en een prachtige stelling. Even later liet hij me weten een stuk te gaan winnen. Het kwam er niet meer van want zijn tegenstander liet zich mat zetten. Ton Wessels speelde tegen Tom Balla een Koningsindier. Het werd korte partij die door herhaling van zetten in remise eindigde. 1½-½.

Intussen stond Fred ook wel aardig op bord 4. Zijn tegenstander Henk Keesman had een geïsoleerde en een dubbelpion, al had hij ook iets meer ruimte. Rolf de Brouwer had een partij waarin het centrum op een bepaald moment bijna helemaal leeg was, maar daarna ontwikkelde hij een licht initiatief. Erik van Tooren had wit tegen Adri Haakman, aan wie ik de prettige herinnering bewaar hem ooit bij Purmerend uit de beker te hebben geknikkerd, een allengs mooier wordende aanval. Zijn lopers en paarden stonden te loeren op de koningsstelling terwijl Adri’s materiaal een beetje nutteloos op de damevleugel bivakkeerde. Bij de overige partijen had ik weinig gevoel (Bas vond ik wat gedrongen staan) maar Wilco was razend enthousiast. Dit wordt 7-1, dacht hij.

Even later zag ik ook in dat hier iets moois tot stand stond te komen. Wouter Strating (zit hij twee jaar achtereen in een kampioensteam?) viel naar binnen via de zwakke a-lijn van zijn tegenstander. En Peter won op het topbord een pion, die naar mijn mening door zijn tegenstander en aartsrivaal ("in de goede zin des woords, hoor", aldus Peter zelf) Arie Karreman iets te overbodig geïsoleerd was gemaakt. Alleen bij Rolf ging het mis. Als een duveltje uit een doosje kon zwart zijn toren over de h-lijn ontwikkelen. Met tempo moest Rolfs dame op de vlucht staan, en kon de Enkhuizer, gewapend met slechts een loper en de genoemde toren, een pion nemen en, wat veel vervelender was, Rolfs stelling volledig ontwrichten.

Wouters aanval was kort en overtuigend. Zijn torens denderden naar binnen en met een prachtige loperzet dwong hij zijn opponent tot stukverlies of mat. Deze hield de eer aan zichzelf en gaf op. Erik had zijn overwicht volledig uitgebuit en nadat hij al een stuk had gewonnen hield Adri het voor gezien toen ook zijn dame nog de doos in ging. ½-3½. Als slagroom op de taart verbeterde Bas in het endspel zijn stelling ook steeds meer. Zijn tegenstander had een ver opgerukte maar ook geisoleerde vrijpion, maar in het centrum had Bas er twee. Bovendien had zijn tegenstander een gebonden koning en was het paard van Bas waardevoller dan de loper van zijn tegenstander.

Peter stond steeds wat beter maar Arie vocht verbeten. Maar nadat, ook onder druk van de DGT, deze een tweede pion moest laten streek hij de vlag. Voor Peter het winnende punt en een indrukwekkende individuele score van 6 uit 6, alle aan het eerste of tweede bord behaald. Rolf werd in het vervolg van zijn partij volledig overspeeld en moest als enige van het team in een nederlaag berusten. 1½-4½.

Bas liet zich niet meer beetnemen in zijn partij. Hij elimineerde de verre vrijpion en de overmacht aan andere pionnen deed de rest. Fred stond steeds wel aardig maar nergens gewonnen. Hij en Henk rommelden geruime tijd door in een eindspel met een toren en een loper van ongelijke kleur maar zagen tenslotte toch maar in dat het beter was het punt te delen en aan de bar een pint te vatten. De overige spelers waren toen al geruime tijd bezig de overwinning te vieren.

Rest mij slechts nog de herinnering aan Wouter Strating dat hij mij, vanwege mijn mooie woorden over zijn partij, nog een consumptie schuldig is.