Meestal ben ik lang bezig met mijn partijen maar dit keer was het voor de verandering eens heel anders. Gerrit van der Hoff werkte zich met f5 zwaar in de nesten en voor negenen konden bord en stukken de kast in.
Het geeft je eens de gelegenheid om veel relaxter naar de rest van de clubavond te kijken. Met vijf onafgemelde afwezigheden moest Hans de Vries het nodige improviseren, en een van de partijen die niet uit de computer was komen rollen was de confrontatie tussen Joop Mus en Nel van Heerden. Nel kreeg een paar pionnen meer en een gewonnen stelling maar de stand bleef boeiend omdat ze een paard had waarmee ze een verwoestend helpmat kon uitvoeren. Verplaats het beest en ga acuut mat achter de paaltjes. Ik had in haar stelling het niet kunnen laten een gaatje te maken maar Nel was te koelbloedig om dat nodig te hebben.
Was ik vroeg klaar: de eerste was ik niet. Ik moest dulden dan Jan Kuin zijn uitslag al had ingevuld voor ik het kon doen. Met zwart was hij te sterk voor Bart Voorn. Matthijs Grimbergen had zijn dag niet. Hij speelde voor het derde tegen Schaakmat maar zette na zes zetten al een streep onder de zaak na een stuk te hebben weggegeven. Matthijs expirimenteert met een nieuwe opening: Tegenstanders: slaat uw slag. Voor het derde waren de gevolgen beperkt. Uiteindelijk ging een 6-2 uitslag ten voordele van Caissa de boeken in.
Aardige partijen zag ik van Wouter Strating, die Aad Laan langzaam maar zeker van het bord schoof. (Dit vermeld ik gratis, Wouter.) Toen de ruimte op was ging het mis met Aad. Niels van der Mark offerde een kwaliteit om zijn mooie pion uit te buiten en eindigde tenslotte met een stuk in de plus. Frank Tieken speelde ook tegen Schaakmat. Volgens mij was het een enorme blunderpartij, want afwisselend stond hij een stuk voor en niet een stuk voor. Aan het eind had hij wel weer een stuk zodat hij toch won.
Toppers waren er ook. Barry Plukkel verschalkte Wilco van der Gracht maar de grootste twee toppers volgens de ranglijst waren de twee partijen die het langst duurden. Peter Holscher had het moeilijk tegen Ton Wessels. In het eindspel was de loper van Ton efficienter in het opeten van pionnetjes dan het paard van Peter. Met twee pionnen achter en veel minder tijd betekende het een van Peter’s weinige nederlagen, en toenemende spanning in de competitie. Fred Avis, die opgeklommen was tot de tweede plaats, had het heel zwaar tegen de aanvallen van Bas van den Berg. Fred offerde, waarschijnlijk uit nood geboren, een stuk, maar het eindspel waar hij een pion voor een loper had met verder nog wat zware stukken was verloren. Bas had het echter veel te kwaad met de klok. Velen malen had hij de zaak kunnen verzilveren, maar in een stelling die waarschijnlijk al niet meer dan remise bood was werd Fred bovenmatig beloond toen de vlag van zijn opponent zijn gruwelijke taak
verrichtte. Fred vond het wel eerlijk: "Nu win ik ten onrechte en de vorige keer verloor jij onterecht". De beloning bleek nog groter toen duidelijk werd dat hij door het werk van Ton naar de toppositie van de ranglijst was doorgedrongen.