Al snel op de tweede middag van het NHSB-lentekampioenschap moet ik denken aan een liedje van André van Duin. De volkskomiek zong in de nazomer van 1985 over ‘een boutje en een moertje en een schroefie en een nippeltje’.

Dat is wel toepasselijk tijdens de eerste uren van de tweede ronde. Bij Lindendael, de speellocatie, is men druk bezig met een verbouwing. De openingszetten worden bepaald niet in een stille omgeving uitgevoerd. Het geluid van ritmisch getimmer en eentonig geboor vult het ‘Franse plein’, waar de zeventig deelnemers zich er overigens nauwelijks aan storen.

Verschillende veteranen hebben na afloop van hun partij een aardig kleurtje op het gezicht. Het plein heeft een piramidevormig glazen dak en de zon laat zich lange tijd zien. De spelers die helemaal links (gezien vanaf de ingang) tegen de muur zitten, krijgen de warme stralen de hele middag op hun wangen. ,,En mijn zonnebril heb ik net thuis gelaten’’, zegt Jan Haijer, kort nadat echtgenote en gastvrouw Sientje op de gong heeft geslagen. Zijn opmerking klinkt zeker niet als gemopper.

Een andere consequentie van de verbouwing: uit hetzelfde kopje of glas blijven drinken. Wedstrijdleider Gerard van der Graaf legt in zijn wekelijks openingswoordje uit dat de gastvrouwen anders honderden meters moeten lopen om schone kopjes en glazen te halen. Het geschraap van schuivende stoelen, over de betegelde vloer, nemen de schakers op de koop toe.

Vol bewondering kijk ik op het bord naast me, waar Jan Haijer (een clubgenoot) zich prachtig naar de winst speelt. Hij is trots – en terecht – op zijn 27. … Ta8, waarmee hij de promotie van de a-pion veilig stelt. Bewondering heb ik overigens ook voor zijn tegenstander Wim Driessen die na een ernstige ziekte toch weer achter het bord zit en zich kranig weert. Maar zwart weet dat het punt binnen handbereik is en speelt er voor. De laatste negen zetten, damemanoeuvres leiden tot mat, gaan in welgeteld 32 seconden.

Na twee ronden is er in de hoogste groep één koploper: Dick Mantel. De Andijker heeft tegen Jaap de Best (die vorig jaar in het herfstkampioenschap in IJmuiden met Martin Duinmaijer gedeeld tweede is geworden) in een eindspel met twee torens voor beiden een vrijpion op de f-lijn. Als de West-Fries nog een pionnetje meepakt, heeft hij op de koningsvleugel drie vrijpionnen. En dat is niet best, beseft de zwart die geen tegenspel meer heeft.