Op vrijdag 4 december vertrok het 4e team van Caïssa, met 3 invallers, richting Anna Paulowna voor de wedstrijd tegen Magnus/A.P.2 in de 3e klasse A. Gezien de hoge ratings van onze tegenstanders waren we bij voorbaat niet al te optimistisch.
De speelzaal was een kleine pastorie. Het eerste kwartier werd de wedstrijd opgeluisterd door gitaarspel en piano dat van de 1e verdieping kwam. Nadat Aart Strik had ingegrepen kon de match in rust worden voortgezet.
Na een uur spelen leek de eerste partij al beslist te worden. Henk Sijm, op bord 2 stond beroerd. Zijn tegenstander had een Toren en Dame op de half open f lijn en Henk zijn f7-pion werd door een Toren verdedigd die op zijn beurt aangevallen werd door een loper op a3. Niets aan te doen kwaliteit weg en een gedrukte stelling. Ondertussen had Jan Smink een geweldige aanval opgezet, maar er ging iets fout en Jan verloor een stuk. Leen Parlevliet had ook allerlei ellende op zijn bord. Allemaal stukken die op e6 in konden slaan en dat ook deden, waar Leen weinig tegenover kon stellen, het kostte hem 2 pionnen. Mijn partij verliep rustig, ik kreeg een isoliani op d4 en het viel nog te bezien of hij zwak of sterk zou worden.
Een half uur later. Henk had iets op zijn bord gefrommeld waardoor hij allerlei vorken en aftrekschaakjes dreigde. Zijn tegenstander zag door de bomen het bos niet meer, dacht van alles te gaan verliezen en gaf op. Onmiddellijk stortten clubgenoten zich op zijn bord en lieten, onder luchtig commentaar van Henk die het allemaal gezien had, zien dat hij er toch nog met ongeveer gelijke stelling, uit had kunnen komen. Jaja, Caïssa is een wrede godin. Stand 1-1. Kort daarna plantte Roel Ridderikhoff, op bord 1, zijn paard op d5, waardoor de stelling van zijn tegenstander ontplofte en hij een dame voor 2 stukken moest geven. Wout was ondertussen ook aan iets bezig dat er zeer gunstig uitzag, dat gaf de burger weer moed. Gerrit van’t Hoff stond ondertussen zeer moeizaam en bij Sernin leek weinig aan de hand. In mijn partij had ik ondertussen de d4 pion moeten opgeven, hij bleek zwak (had het rotding toch moeten doorschuiven), en was er een eindspel ontstaan van 4 tegen 3 pionnen op de Koningszijde met allebei een Paard.
In principe remise leek me, dus bood ik het aan. Mijn tegenstander vond het ook remise, maar moest, gezien de situatie op de andere borden, nog maar even doorspelen van zijn teamcaptain. Om 22:15 sloot Sernin zijn partij af met een mataanval en had Gerrit het hoofd moeten buigen, stand 2-2
Om 23:00 sloot Roel een puike partij op het 1e bord af met winst, grote klasse. Leen moest na lang tegenstribbelen en nog een offer om iets te proberen, uiteindelijk toch de partij opgeven. Helemaal toen zijn tegenstander hem op de klok wees en Leen zag dat zijn vlag was gevallen.
Bij de stand van 3-3 waren er nog 2 partijen bezig. Wout stond een stuk voor en was bezig een koningsaanval af te slaan en ik zat met mijn remise eindspel. Toen Wout zijn partij won (3-4), schoof het groepje toeschouwers onmiddellijk naar ons bord. Mijn tegenstander had natuurlijk geen trek meer in die remise, ik moest het maar zien te bewijzen. Tja u voelt hem misschien al aankomen. Ik ging af en toe wat langer nadenken en begon leeuwen en beren op de weg te zien. Had ik een half uur eerder nog een ruime voorsprong op de klok, nu begon deze voorsprong te slinken en al snel had ik een paar minuten achterstand. Met nog een minuutje op de klok probeerde ik de remise te bewijzen, begon te stuntelen, vroeg nog met een piepstemmetje of er nog iets te claimen viel en werd door mijn vlag gejaagd. Eindstand 4-4
Van te voren had ik er misschien voor getekend en is het, gezien de tegenstand, een knappe prestatie van Caïssa 4, maar de bittere smaak van de verliespartij en de manier waarop, zat nog vooraan in mijn mond toen we om 12 uur in de auto’s stapten.Gelukkig wist Leen mij op de terugweg in de auto met wijze woorden te troosten:”Hij heb 5 minuten, jij nog 6. Je hoeft alleen maar met dat paard heen en weer te springen. Dat kan je niet verliezen. Dan ben je toch een LUL!”
Viel er toch nog wat te lachen!