Hier zijn geen grootmeesters van het schaakbord bezig, maar grootmeesters van het wielrennen. De jaarlijkse seizoengids van het blad ‘Wieler Revue’ is op de deurmat geploft. Daarin staat het programma met alle grote en kleine ronden, met alle klassiekers en andere eendaagse wedstrijden. Ook worden alle ploegen voorgesteld.
Op de pagina’s met informatie over het Italiaanse Liquigas-Cannondale staan Ivan Basso en Vincenzo Nibali groot op de foto. Geen racefiets in de buurt; de twee toppers zijn aan het schaken. De winnaar van de Giro (Ronde van Italië) heeft wit, de winnaar van de Vuelta (Ronde van Spanje) zwart. Ze spelen op een prachtig bord, met Staunton-stukken.
De stelling op het bord is vrij goed zichtbaar, hoewel de arm van Ivan Basso het zicht op een aantal velden ontneemt. Aan de stukken naast het bord is te zien dat wit de kwaliteit heeft. Een loper en drie pionnen staan bij Vincenzo Nibali, een toren en drie pionnen bij zijn landgenoot en tegenstander.
Is het een Italiaanse partij of een Spaanse? Dat is niet na te gaan, want er is niet genoteerd. Voor een schaker ziet de stelling er wat merkwaardig uit, want de zwarte dame wordt tweemaal – door een toren en een paard – aangevallen. Maar is dat erg? Zet Magnus Carlsen of Viswanathan Anand op een racefiets en de wielerkenner zal zeggen dat hun houding op de fiets niet goed is. Zelf vind ik het prachtig dat twee topsporters aan het schaken zijn, en aan hun gezichten te zien heel serieus.
Op deze dinsdagavond is er weer een nieuw clubblad van Caïssa uitgekomen. Hulde aan Bert Spil en de auteurs. Ook hier staat een foto in, op pagina 7. Van Pieter Hopman en mijzelf, genomen tijdens het rapidkampioenschap van Enkhuizen. Nu wel met een echte schaakstelling. Die een paar zetten later in een nachtmerrie verandert, als ik mijn dame onnodig verspeel en daarmee mogelijk een remise.