Weer 4½-3½. Net als vorig seizoen heeft Caïssa met het kleinst mogelijke verschil Schaaklust verslagen. Was toen de tweede plaats in de eindstand inzet van de wedstrijd uit de zevende ronde, dinsdag ging het om de koppositie.



De eerste ronde in de tweede klasse A leverde drie winnende ploegen op. Caïssa 3 had zes bordpunten verzameld, En Passant en Schaaklust een halfje minder. Zaterdag waren de Texelse schakers met verrassend hoge cijfers onderuit gegaan bij MSC, waardoor het duel tussen beide West-Friese achttallen in De Huesmolen meteen tot topper werd gebombardeerd.

Het was de vijfde keer in de laatste elf seizoenen dat Schaaklust naar Hoorn kwam. Op 4 december 2001 boekte de ploeg het laatste Andijker succes. Caïssa 3 verloor met 2½-5½ van een team dat zich later tot kampioen van de derde klasse B kroonde. Jaap Gorter, Dirk Mantel, Piet Reus, Siemen de Vries, René Brouwer en Albert Droog maakten daar destijds deel van uit, terwijl aan Hoornse zijde Niels van der Mark en Co Buysman de enigen waren die toen speelden en ook dinsdagavond van de partij waren.

Rolf de Brouwer opende in de tweede bondswedstrijd de score en deed dat op fraaie wijze. Met wit ontwikkelde hij beter en speelde vanaf de vijftiende zet op het verkrijgen van een open d-lijn. Daarop waren al de dame en een toren geposteerd. Rolf lokte met een paardoffer zwarts achtergebleven pion op d6 weg, schoof zijn eigen d-pion door voor een vork op dame en loper en had meteen groot positioneel voordeel. Toen Siemen de Vries zijn koning naar h8 verplaatste, wijzigde de Caïssa-speler zijn plan en nam met zijn vorstin de diagonaal a1-h8 in bezit. Er dreigde voor zwart een kruispenning met dameverlies, maar het dichten van die diagonaal met 28. … Tg7 hielp niet. Het Hoornse antwoord was een soort aftrekaanval. Een toren gaf schaak, waarmee gelijktijdig een loper de dame aanviel.

Kort achter elkaar sleepten ook Niels van der Mark en Frans Kragten het punt binnen, waardoor Caïssa 3 op een 3-0 voorsprong kwam. ,,Langzaam gewurgd’’, vatte Niels kort en bondig zijn overwinning samen. Met kleine zetten verbeterde hij niet alleen vlot zijn stelling, hij dwong Piet Sinnige regelmatig om een zojuist gespeeld stuk weer terug te halen. Na negentien zetten keek zwart tegen vijf stukken op de achtste en twee op de zevende rij aan, terwijl de witspeler al zijn lichte en zware materiaal op vier rijen keurig rond het centrum had geplaatst. Toen Niels de stelling kon openbreken, betaalde het grote voordeel zich meteen uit: pion- en loperwinst. Even later had hij na dameruil een paardvork op beide torens. In het vervolg had de zwartspeler terecht geen zin meer.

Frans Kragten toog al snel met zijn zwarte pionnen op de damevleugel ten aanval. De partij kreeg na een afruil een wat open karakter, waarbij een paard en een loper van René Brouwer een ongelukkige plek op de d-lijn hadden. Ze werden onvoldoende beschermd en om stukverlies te voorkomen moest hij een pion geven. Een prachtige vrijpion op c4 kreeg van Frans met zijn witveldige loper op d3 een ideale verdediger. Wit bleef naar tegenkansen zoeken en dacht die gevonden te hebben in een dubbele aanval (van dame en loper) op g7. Met het eenvoudige 27. … f6 pareerde de zwartspeler de matdreiging, waarop zijn tegenstander prompt het opgejaagde stuk weggaf.

Dirk Mantel nam revanche voor zijn nederlaag tegen Lex Griffioen op 29 maart. Een dik half jaar geleden zaten beiden aan het tweede bord tegenover elkaar en dinsdag als derdebordspelers. In een gelijkwaardig middenspel had zwart een isolani op e5 kunnen nemen, hoewel dat de Andijker routinier geen pion zou kosten. Met het klassieke Lxh7+ en aansluitend Dh5+ zou er dan sprake zijn van een afruil. Lex koos voor een andere voortzetting en probeerde die pion te blokkeren (16. … Le6). Door de opstelling van zwarts loperpaar op de e-lijn  stagneerde de samenwerking tussen de stukken enigszins. Toch leken de twee – met dame, toren, lopers van ongelijke kleur en zes pionnen – een remise-achtig eindspel binnen te stappen. Er volgde echter een ruwe ontknoping, toen bleek dat er in wits e5-pion veel meer venijn zat dan gedacht. Het doorschuiven ervan stelde de Caïssa-speler voor onoplosbare problemen.

Ook de ontknoping bij Aad Laan-Piet Reus kwam uit de lucht vallen. Aanvankelijk was er weinig aan de hand. Zwart koos voor een aanval op de koningsvleugel met alle lichte stukken in de frontlinie. Aad had zijn opstelling goed voor elkaar en stond positioneel zelfs iets beter. Het beeld wijzigde zich met 18. Ph4, waar 18. Pe5 een betere voortzetting was. Vervolgens ging wit in de fout door zijn h-pion op te spelen om een loper op g4 aan te vallen. Die zet was op slag verliezend zoals Piet Reus aantoonde, want een wit paard op g3 verloor zo een verdediger. De hele Hoornse defensie ging aan gruzelementen. Juist op het moment dat hij kon afronden naar een gewonnen eindspel, ging zwart in de fout. Met 24. … Dxg2+ zou er een flinke afruil komen met uiteindelijk voor zwart drie pionnen meer; allemaal vrijpionnen op de koningsvleugel. De Andijker koos echter voor 24. … Dxh3 en had een mataanval via Dh7 gemist. ,,Goh, die heb ik helemaal niet gezien’’, zei hij in onvervalst West-Fries. Aad: ,,Ik beging de eerste blunder, Piet de tweede.’’ Om Savielly Tartakower te citeren: ,,De overwinning gaat naar de speler die de voorlaatste fout maakt.’’

Caïssa 3 (dat nu met 4-1 leidde) had in de teamopstelling enkele tactische wijzigingen aangebracht, waardoor Abel Romkes voor de tweede keer dit bondsseizoen met zwart schaakte. Tegen Ad de Heij speelde in een Caro-Kann de strijd zich op de koningsvleugel af, waar na vijftien zetten zes stukken – inclusief de vier paarden – heel dicht bij elkaar stonden. Wit had wel een paar voordeeltjes bereikt. Zwarts paarden en de witveldige loper hadden niet veel bewegingsvrijheid en de zwarte pion op h5 oogde kwetsbaar. Bovendien werd met 20. Lb5 de mogelijkheid om lang te rokeren eruit gehaald. Beetje bij beetje werd de druk op de zwarte stelling, met een weinig solide positie voor de koning op e8, opgevoerd. De h-pion viel inderdaad en een zwart paard op h6 raakte ingesloten. Abel offerde dat voor een pion, maar daarmee kwam de h-lijn open voor een levensgevaarlijke aanval.

Als invaller-kopman nam Co Buysman het op tegen Jaap Gorter. Hij had de Franse structuren, door Herman Grooten beschreven in vier Schaakmagazine-afleveringen van enkele jaren geleden, bestudeerd en werd kort voor het begin van de partij nog theoretisch en praktisch overhoord door clubgenoot Sjoerd Kelder. De keuze pakte goed uit. Hoewel de witspeler voortdurend het initiatief had, hield zwart zich aardig staande. Co raakte een pion achter; met een Andijker dubbelpion op de f-lijn bleek dat geen groot nadeel te zijn. Er kwam meer spanning in de strijd, toen de zwarte paarden nadrukkelijker begonnen te springen. In een afruil met dame en licht stuk won de zwartspeler de pion terug, maar er zat ook een voor hem vervelende torenzet (35. Te1) in de uitgedunde stelling. Daarna profiteerde Jaap optimaal van de kwetsbaarheid van zwarts centrumpionnen en gaf, na ze te hebben veroverd, vol gas voor een mataanval.

Het denkbeeldige scorebord gaf een tussenstand van 4-3 te zien. Bas van den Berg werd met zijn remise tegen Albert Droog matchwinner. Na energiek openingsspel bleef de ervaren Schaaklust-speler met een geïsoleerde d-pion achter. Een langdurige jacht daarop had kort na de eerste tijdcontrole succes. Bas kwam zelfs een tweede pion voor; de vrijpionnen op de b- en c-lijn. Zwart won er een – die op de h-lijn – terug en had zijn stukken (twee torens en een paard) aanvallend geposteerd. Maar de witspeler nam geen risico en met herhaling van zetten was het halve punt goed voor de wedstrijdwinst.

Caïssa 3-Schaaklust 4½-3½:
Co Buysman (1643)–Jaap Gorter (2046)…………0-1
Aad Laan (1745)–Piet Reus (1900)…………….1-0
Lex Griffioen (1730)–Dirk Mantel (1737)………0-1
Bas van den Berg (1733)–Albert Droog (1691)…..½-½
Frans Kragten (1704)–René Brouwer (1611)……..1-0
Rolf de Brouwer (1719)–Siemen de Vries (1664)…1-0
Abel Romkes (1666)–Ad de Heij (1604)…………0-1
Niels van der Mark (1657)–Piet Sinnige (1405)…1-0