Caïssa 2 is in de tweede ronde van de bondscompetitie ten onder gegaan tegen het zesde van de Waagtoren. De overwinning van de Alkmaarders was niet verwacht maar volledig verdiend: 4,5-3,5.
Waar wij in de eerste ronde nog hadden gewonnen van Aartswoud 3 waren onze tegenstanders met 6-2 afgedroogd door Vredeburg. Tel daarbij op dat onze ratings bijna tweehonderd punten hoger liggen en het spreekt voor zich dat het duel in het Gulden Vlies een formaliteit zou zijn. Standard and Poor’s hadden de credit rating van Waagtoren 6 onlangs nog verlaagd naar CC (junk) en de rente die ze op obligaties moeten betalen is gestegen naar 15%.
Maar dat viel allemaal zwaar tegen. Bert Spil speelde tegen Jawdat Adib de een of andere wilde opening, waarbij Bert een stuk had geofferd maar zijn Alkmaarse tegenstander had een belabberde ontwikkeling en er waren ook allemaal matdreigingen. Maar Bert wisselde ergens een paar zetten om en de kansen werden uiteindelijk een stuk minder groot. Even later eindigde de partij in eeuwig schaak.
Deze 0,5-0,5 was nog niet zo rampzalig, maar boven de andere borden begon de lucht zwaar te betrekken. Ton Wessels en Erwin Brouwer hadden niks, Ton van Dijk had ook een bloedeloze partij die in evenwicht was. Ik was voor mijn gevoel de enige die wat (marginaal) beter stond. Maar Wouter Strating en Gerrit Roos hadden een verschrikkelijke ontwikkeling en Arend Stapel had na amper 10 zetten al een kwaliteit weggegeven. Ton van Dijk kreeg een dubbelpion en toen hij in die iets mindere stand remise kreeg aangeboden kon hij eigenlijk niet weigeren.
Gerrit zorgde daarop voor een aangename verrassing. Hij had een torenoffer bedacht dat niet aangenomen mocht worden. Maar Arie Boorts aarvaardde het geschenk gretig, zich niet realiserend dat hij het met mat moest bekopen. Een meevaller, die snel zou worden gecompenseerd door een tegenvaller van mijn kant. Ik werd verrast door een boeiend torenoffer, die ik bijna wel moest opeten op straffe van paardverlies. Het was tamelijk ingewikkeld en Fritz kwam achteraf met een betere uitvoering van het reddingsplan dat ik verzon. Het verschil was dat ik er op ging, en Fritz niet. De jonge Shannon Vlaar vond enkele heel aardige vondsten, en uiteindelijk moest ik dameverlies accepteren. 2-2.
Inmiddels vocht Arend onverdroten voor wat hij waard was en deed ook Wouter zijn best, maar hun stellingen bleven inferieur. Wouter offerde links en rechts maar wat materiaal om het schip drijvende te houden, maar het was dweilen met de kraan open. Peter van Diepen ging nog rustig met onze tweede bordspeler om, maar uiteindelijk kon deze toch zijn koning omleggen. Arend had de kwal terug gekregen, maar ten koste van een pion en ten koste van belangrijk stellingnadeel. Hij verloor de kwal opnieuw, verloor een bak met pionnen en staakte de strijd toen het mat nabij was. 4-2.
Bij Ton nog steeds alles in evenwicht. Een stelling met een paar pionnen en een licht stuk elk is vrijwel niet te winnen. Onze eerste bordman wilde wel maar het zat er niet in. Zijn handen schudden betekende het verlies van de match.
Alleen Erwin was nog bezig. Een interessante stelling met veel pionnen, een toren en een paard elk leek mis te lopen toen André Bremmers een van zijn centrale pionnen liet doorbreken. De torens gingen van het bord en Erwin moest zijn paard geven tegen twee pionnen om promotie te neutraliseren. Het eindspel van 5 pionnen tegen 3 plus paard was echter helemaal niet zo sterk voor de Alkmaarder. Erwin’s vrijpionnen stonden ver van elkaar en een knol kan dat helemaal niet zo snel behappen. Had André een loper over gehad dan was hij vast en zeker tevreden naar bed zijn gegaan maar nu liep hij zich stuk op twee pionnen, op elke vleugel een, die naar de overkant marcheerden. 4,5-3,5. Het kleinst mogelijke verlies, maar de Waagtoren was er in feite meer te kort mee gedaan dan Caïssa.
Ik ben benieuwd of Sascha de Boer vanavond nog iets te melden heeft over verlaging van de credit rating van Caïssa 2.