In het prachtige cultureel educatief centrum De Binding in Zuid-Scharwoude heeft Caïssa 3 dinsdagavond een duur puntje laten liggen. Door de 4-4 tegen Schaakmat kijkt het Hoornse achttal tegen een achterstand van twee punten op koploper MSC aan.
De Helderse schakers komen op 13 maart naar De Huesmolen in de wetenschap dat ze ook 4½ bordpunt meer hebben. Op basis van de ratings mag MSC als grote favoriet worden beschouwd, maar de spanning is door Caïssa’s gelijkspel afgenomen.
Toch waren de vooruitzichten niet slecht. Schaakmat heeft met name aan de topborden drie sterke spelers. Arjen van Verseveld ontbrak evenwel en dat vergrootte de kansen voor Caïssa 3 om tenminste 4½ bordpunt te verzamelen.
Het was aangenaam schaken in de speelzaal van de club die in 1934 is opgericht. De Schaakmatters hadden twee tafels met elk vier borden opgesteld en de ruimte ertussen en eromheen was royaal. Aan de muur hing een prachtig scorebord dat naarmate de avond vorderde steeds voller werd met de ‘1’, de ‘0’ en de ‘½’ die aan de spijkertjes hingen.
Het Hoornse achttal moest het doen zonder zijn middenveld Lex Griffioen-Frans Kragten-Rolf de Brouwer (zittend aan het derde, vierde en vijfde bord). Erik Romkes en Rob Bouwman hadden half december al – met succes – ingevallen en Frank Tieken maakte het trio compleet.
Teamleider Co Buysman plaatste hem volgens de 0-1-gedachte aan het zesde bord. Frank heeft in Caïssa’s clubcompetitie alleen maar 0-1 uitslagen behaald en zegevierde onlangs als invaller in Caïssa 4 met zwart. Hij beschaamde in zijn tweede invalbeurt het vertrouwen niet en versloeg met opportunistisch spel Frans Scholtes. Opvallend is dat hij als basisspeler van Caïssa 5 in de vierde klasse zijn enige partij heeft verloren, terwijl zijn optredens in tweedeklasser Caïssa 3 en derdeklasser Caïssa 4 goed zijn voor een score van honderd procent.
Co bracht in Zuid-Scharwoude Caïssa 3 op voorsprong met een snelle overwinning op Peter Krul. De witspeler had zijn stukken in de Engelse opening goed opgesteld en kon met een paardzet naar g5 een pion winnen. Maar er dreigde ook een mat in één met de Hoornse dame naar h7 en die zet had de Langedijker gemist.
Abel Romkes trof het niet. Door de afwezigheid van de drie vaste krachten nam hij plaats aan een van de hogere borden. Bovendien had de thuisploeg zijn twee beste spelers aan het tweede en derde bord gezet. Tegen André Beemsterboer (die het mooie getal van 222 ratingpunten meer had) deed Abel het zeker niet slecht. Hij kwam in zijn bepaald niet favoriete Hollandse partij terecht en werd gaandeweg de strijd op de koningsvleugel wat teruggedrongen. Vooral een zwart paard op f3 oogde heel vervelend. Wit dacht door twee lichte stukken te geven voor een toren met pion de problemen op te lossen, maar het verdedigingsplan pakte verkeerd uit: 1-1.
Rob Bouwman kon zijn invalprestatie tegen En Passant (remise) niet evenaren dan wel verbeteren. Ook hij verslikte zich, als witspeler, in de druk die de tegenstander op de koningsvleugel uitoefende. Het leek er allemaal gevaarlijk uit te zien met een stormram aan pionnen en een dame op h4, maar de aanval van Aad van Kleef was te keepen. Na loperwinst kon de Langedijker het offensief ondersteunen met zijn loper en een toren en toen bleek er geen redding meer mogelijk.
In een eigen variant van het vierpaardenspel nam Frank Tieken een giftige pion op d4. Daarna offerde hij twee lichte stukken voor een toren en nog een pion en schakelde hij met Frans Scholtes snel over naar een eindspel van dame en twee torens voor zwart tegen dame, toren, loper en paard voor wit. Frank had op beide flanken een pionnenmeerderheid. Na torenruil zag het er remise-achtig uit, omdat de Langedijker stukken ver verwijderd van het pionnencordon stonden en Frank met zijn toren de open d-lijn in bezit nam en actiever speelde. Op het moment dat wits activiteit werd vergroot, sloeg de Caïssa-speler toe. Zijn tegenstander kon nog ingaan op dameruil en had de partij flink kunnen rekken. Hij deed dat niet en zag dat Frank met een mooie combinatie damewinst in het vooruitzicht kreeg: 2-2.
Erik Romkes stuitte op Henk de Graaf die zich in het Frans goed thuis voelde. De Langedijker gaf zwart prima partij en wat Erik ook probeerde, hij kreeg hem niet op de knieën. Na een ruil van alle torens stapten de twee een dame-eindspel binnen met een Hoorns paard tegen een Langedijker loper en zes pionnen elk. Zwarts aanvallende spel kostte hem door de grotere reikwijdte van het lichte stuk van zijn tegenstander een pion. Dat had geen beslissende invloed. Het paard en de loper gingen eraf, maar zwart kwam met zijn dame in de witte stelling en kon met een aantal schaakjes zetherhaling afdwingen.
Ondertussen – rond half elf – waren alle partijen uit de clubcompetitie van Schaakmat afgelopen, de spelers naar huis gegaan en steeg de spanning in een nu behoorlijk lege zaal flink. Met verdubbeling van de torens op de h-lijn verraste Niels van der Mark de met wit spelende Cees Kieftenburg. Toen veel lichte stukken van het bord waren verdwenen, offerde hij een pion om open spel op de koningsvleugel te krijgen en daarmee een gevaarlijke aanval. Wit verloor een loper en zijn dame tegen twee torens. Vervolgens moest de Hoornse koning een lange reis maken om een beslissende inbreng te hebben. Met dame en paard kon hij de Langedijker defensie van twee elkaar verdedigende torens niet slopen. De vorst ging in sneltreinvaart van veld c8 naar d2 om de capitulatie van zijn collega tête-à-tête mee te maken: 2½-3½.
De verzameling bizarre partijen van Aad Laan werd in Zuid-Scharwoude uitgebreid. Van min vijf naar plus veertien volgens ‘weerman’ Fritz. In een Siciliaan was er tegen Chris Brinkhuis aanvankelijk niets aan de hand. Een manoeuvre om een Hoornse toren via e4 naar h4 te spelen pakte helemaal verkeerd uit. Het stuk kwam klem te zitten tussen eigen en zwarte pionnen, waarna het hoogstpersoonlijk door de Langedijker koning werd gesloopt. De koningsvleugel werd dichtgemetseld en zwart verlegde het front naar de andere flank. Aad vond evenwel een gaatje om met zijn dame te ontsnappen aan het strijdgewoel en had, mede dankzij een ijzersterke pion op c5, ineens groot voordeel. De gunstigste analyse bood mat in twaalf, maar met amper twee minuten op de klok – voor beiden – werd voor eeuwig schaak gekozen.
Het toetje werd voor het laatst bewaard, al verschilde dat voor menigeen van smaak. In een Scheveninger tegen Daan Bes (rating 2093) lag het initiatief aanvankelijk bij wit, maar Bas van den Berg speelde uitstekend en ondernam na de eerste tijdcontrole zelf actie. De Schaakmat-topper probeerde zijn pionnen op de damevleugel zo ver mogelijk naar voren te schuiven, maar verslikte zich toen de gesloten stelling in het centrum na loperruil enigszins werd geopend. Hij verloor de kwaliteit en het initiatief en had bovendien wat minder tijd. Met enkele sterke zetten hield hij zwart bezig, die op zijn beurt niet veel meer op de klok over had. Bas moest zijn aandacht verdelen over het verlichten van de druk op beide vleugels. Hij verloor zijn pionnen op de koningsvleugel, waarna Daan met zijn g- en h-pion ging lopen en die waren niet meer af te stoppen. Geen slagroom voor Caïssa 3 uiteindelijk, maar een bittertje.
Schaakmat – Caïssa 3 4-4:
Chris Brinkhuis (1737)-Aad Laan (1745)……………½-½
Daan Bes (2093)-Bas van den Berg (1733)…………..1-0
André Beemsterboer (1888)-Abel Romkes (1666)………1-0
Henk de Graaf (1589)-Erik Romkes (1675)…………..½-½
Peter Krul (1563)-Co Buysman (1643)………………0-1
Frans Scholtes (1545)-Frank Tieken (1525)…………0-1
Aad van Kleef (1489)-Rob Bouwman (1622)…………..1-0
Cees Kieftenburg (1604)-Niels van der Mark (1657)….0-1