De laatste gezamenlijke zaterdagse schaakmiddag van Caïssa en De Eenhoorn was er een met gemengde gevoelens. Caïssa speelde 4-4 tegen promotiekandidaat Purmerend 2 en verzekerde zich van een hernieuwd verblijf in de promotieklasse. De Eenhoorn 2 handhaafde zich met de 4-4 tegen Santpoort in de subtop van de landelijke derde klasse D, maar het eerste tiental verloor van concurrent Dr. Max Euwe met minimale cijfers en veroordeelde zichzelf tot de verplichte stap omlaag.

Degraderen is nooit leuk. Caïssa heeft dat drie seizoenen geleden ervaren, toen het na dertig jaar zijn rentree in de hoogste NHSB-klasse maakte. De eerste wedstrijden waren hoopvol. Er werd echter bijna maandelijks met kleine cijfers verloren en aan het einde van de rit stond de ploeg onderaan. Anno 2012 heeft Caïssa zich ontpopt als een degelijke promotieklasser met toekomstmogelijkheden. De grote winst is de doorbraak van de jeugd. Marten Ploeger en Bart Voorn zijn in een kort tijdsbestek basisspelers geworden en haalden – met kopman Peter Holscher – zelfs de hoogste scores. Zaterdag werd Abel Romkes (16 jaar) voor de tweede maal opgesteld als invaller en andermaal was zijn partij beslissend voor de eindstand. Hij bereikte weer remise. Abel komt uit voor Caïssa 3, viel driemaal in een hoger team in en haalde daarbij twee punten.

Ook De Eenhoorn heeft ervaring met degraderen. In het seizoen 2005-2006 stond de ploeg in de landelijke eerste klasse A net zo eenzaam onderaan als nu. Twee jaar later werd De Eenhoorn kampioen van de tweede klasse B om vervolgens een glorieuze rentree in 1A te maken. In de onvergetelijke slotwedstrijd, in De Huesmolen, tegen SMB was de titel de inzet. Namens de Nijmeegse topclub stelde Fitzgerald Krudde in de laatste seconden van de laatste partij de 5-5 veilig en promoveerde SMB naar de hoogste klasse van Nederland en niet het Hoornse tiental.

Wat doe je na een tegenvaller? Nieuwe energie verzamelen en inspanningen leveren om terug te keren naar het niveau waarop je thuishoort. De top van het Hoornse schaken misstaat niet in de op een na hoogste nationale klasse. De basis om constanter te presteren is wellicht onvoldoende solide. Nu het uur U met betrekking tot wel of niet fuseren met Caïssa dichterbij komt, is het te hopen dat die samensmelting doorgaat. Uit een goede samenwerking en met goede plannen kan zeker iets moois bloeien. Een stabiele eersteklasser, een enerverende en gezellige clubcompetitie op dinsdagavond, ledengroei (ook bij de jeugd), een gezond financieel plaatje, attractieve schaakactiviteiten, al die punten zijn haalbaar.

En ja, als de fusie doorgaat, hoe gaan we dan heten? Zaterdagmiddag hadden ze bij De Eenhoorn een tip: De Eeckhoorn. Daar zit de ‘c’ van Caïssa in, werd nog benadrukt. Waarop Caïssa’s antwoord was: De Toren van Abel. Want Abel Romkes heeft met twee prachtige remises een belangrijke rol gespeeld bij de handhaving in de promotieklasse. Het zal duidelijk zijn: qua humor liggen beide verenigingen niet zo ver uit elkaar. Het was zaterdag niet voor het eerst dat gezamenlijk werd gedold en gezamenlijk werd gelachen. Zoals tijdens alle thuiswedstrijden dit seizoen Eenhoorn-spelers en supporters langs de Caïssa-borden liepen om te kijken hoe de buren het deden, terwijl spelers en supporters van Caïssa net zo geïnteresseerd waren in de Eenhoornse partijen. Kortom, de verschillen zijn niet zo groot.

We gaan naar de acht borden toe. In zijn laatste thuiswedstrijd (tijdens de gezamenlijke ronde op 21 april in De Huesmolen speelt Caïssa uit tegen Aalsmeer; en heeft dus wit aan het eerste bord) moest Caïssa hard werken voor het punt. Na anderhalf uur zag het er weliswaar goed uit voor Peter Holscher, Fred Avis en Bart Voorn die een pion hadden veroverd, maar een tegenvaller was de nederlaag voor Holger Bonte. Met zwart zette hij Peter Smits onder druk, hoewel de stelling gelijkwaardig bleef. De Caïssa-speler had vijf pionnen twee velden vooruit gespeeld tegen één pion door de Purmerender. Daarom was het voor wit wat manoeuvreren met zijn stukken, maar hij had wel met e5 een mooi veld. Dat bleek even later. Holger wilde de koningsvleugel openbreken, toen zijn opponent met 23. Pe5 een achtergebleven pion op c6 tweemaal aanviel. Die actie schatte zwart niet goed in. De pion werd geslagen en tevens viel het paard de Hoornse dame aan. Zij plaatste zich op de diagonaal van de koning, waardoor de slotzet 25. Lxd5 meteen dameverlies betekende.

Fred Avis trok tegen Daniël Doorn de stand gelijk. Daniël heeft nog eens een blauwe dinsdag bij Caïssa gespeeld (veertien partijen in de clubcompetitie van het seizoen 2005-2006; werk stond een langere periode niet toe) en opende met het tweepaardenspel in de nahand. De nahand van Fred hield dameruil in, terwijl ook veel stukken van het bord gingen. In het korte middenspel had Caïssa’s voorzitter ontwikkelingsvoorsprong, waarmee hij de witte a-pion veroverde. Zwart moest in een lopereindspel even zoeken naar de juiste voortzetting en vond die in het opspelen van zijn a-pion, waardoor na 42. bxa4 voor de Hoornse b-pion de weg naar promotie werd geopend. Die kon alleen met het geven van de loper worden verhinderd: 1-1.

Ondertussen hadden Erik van Tooren en Arno Buijten een pittige strijd om de centrumpionnen en –velden gevoerd. De moeilijkheden voor wit begonnen, toen een paard op d5 werd gepend door een loper. Een tussenschaakje zag er goed uit, maar werd niet gespeeld. Erik verslikte zich in het Purmerendse streven om op de verdedigers van dat paard te jagen. Eerst ging een witte pion op e4 eraf, aansluitend werd een loper op c4 aangevallen. In een daaropvolgende ‘afruil’ verloor Caïssa’s routinier twee lichte stukken.

Aan het vierde bord nam Sjoerd Kelder het op tegen de Purmerend 2-speler met de hoogste rating: Paul Schippers (2063). In een symmetrisch Engelse partij verkreeg wit een licht initiatief. Nadat alle lichte stukken waren geruild, had zwart een achtergebleven pion op d6 en een isolani op b5. Hij werkte ondertussen wel toe naar een secure opstelling, want ondanks die zwaktes viel er geen Hoorns voordeel te behalen. Wit wilde de dames niet ruilen om zijn kans op meer dan remise te behouden. Uiteindelijk gebeurde dat toch en moest Sjoerd nog flink aan de bak om het uitzicht op remise niet te verliezen. Met actieve torens stelde hij het halve punt veilig: 1½-2½.

Een gelijkspel leek voor Caïssa verder weg na de nederlaag van Marten Ploeger. Met zijn dertiende zet werd tegen Pim Jekel niet alleen de eerste pion geslagen, tevens opende zwart de b-lijn voor een aanval met een toren en de dame. Marten moest zijn plan snel aanpassen om de toren niet te verspelen, maar het was uitgerekend de andere toren (op h8) die eraf ging. Hij had wel een paard geslagen, waardoor het nettoverlies de kwaliteit bedroeg. Het lukte niet om de op h8 terecht gekomen Purmerendse toren in te sluiten. Zwart gaf zijn tweede toren voor een loper om mat te verhinderen en toen Pim op de andere vleugel de kwaliteit teruggaf, had hij in het eindspel een volle toren meer.

De eindsprint zaterdagmiddag werd ingezet door Bart Voorn. Vroeg in het middenspel schoof Ton de Veij zijn driemaal verdedigde en vier keer aangevallen d-pion door. Omdat aan het slot van een grote afruil de Purmerendse dame weliswaar wits onbeschermde c-pion aanviel maar ook een paard moest ondersteunen, betekende dat een pion achterstand. Barts voorsprong kwam niet in gevaar. Zwart schatte in het eindspel de aanvallende stelling van zijn opponent verkeerd in, waardoor hij na de slotzet een toren minder had: 2½-3½.

Het valt niet altijd mee om kopman te zijn. Peter Holscher kreeg weer te maken met een tactische opstelling, waardoor de tegenstander met de laagste rating aan het hoogste bord zat. In de vijfde ronde paste De Waagtoren 3 die tactiek toe, zaterdag deed Purmerend 2 dat. Caïssa’s routinier had al na vijf zetten een pion te pakken en daarna kwam de partijzege niet in gevaar. Terwijl wit hier en daar wat tempi verloor, bouwde Peter aan een ijzersterke stelling rondom een superieure pionnenstructuur op de c-, d- en e-lijn. Vervolgens verlegde hij het accent soepel naar de koningsvleugel, waar de zwartspeler de kwaliteit won. Na dameruil resteerde een gewonnen eindspel.

En net als in Zaandam mocht invaller Abel Romkes aan het achtste bord de klus klaren. Tegen ZSC/Saende 3 hield hij met succes de voorsprong (3-4) vast, nu stelde hij het gelijkspel veilig. In het Frans bleef wit keurig overeind. Dennis van den Beld had in een grote afruil een pionnetje kunnen winnen, maar koos voor een andere voortzetting. Wel lag het initiatief in een stelling met toren, het loperpaar, een paard en vier pionnen bij zwart die onvoldoende de kracht van zijn lopers gebruikte. Dat bood Abel de kans om de stelling te vereenvoudigen en in een eindspel met toren en lopers van ongelijke kleur vonden de twee elkaar met remise.

Caïssa zal niet lager dan de vijfde plaats eindigen; de voorsprong op nummer zes bedraagt immers drie punten. Ook staat vast dat de slotronde van alle promotieklassers in De Huesmolen (op zaterdag 21 april) bijzonder spannend wordt. De top vier speelt namelijk tegen elkaar en al die ploegen hebben een kans om op een van de twee promotieplaatsen beslag te leggen.

Caïssa-Purmerend 2 4-4:
Peter Holscher (2142)–Perry Koopmans (1642)……..1-0
Erik van Tooren (2013)–Arno Buijten (1993)………0-1
Holger Bonte (2004)–Peter Smits (2036)………….0-1
Sjoerd Kelder (1953)–Paul Schippers (2063)………½-½
Marten Ploeger (1836)–Pim Jekel (1901)………….0-1
Bart Voorn (1864)–Ton de Veij (1928)……………1-0
Fred Avis (1855)–Daniël Doorn (1758)……………1-0
Abel Romkes (1666)–Dennis van den Beld (xxxx)……½-½