De oudere clubgenoten zullen het misschien nog wel weten. Van 1672 tot 1674 had de Tweede Münsterse Oorlog plaats.

Die ging tussen leger en bevolking van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en de bisdommen Münster en Keulen. Er werd in het oosten van het huidige Nederland gevochten.

Christoph Bernard von Galen, bijgenaamd Bommen Berend en prins-bisschop van Münster, was met zijn veroveringstocht in het zuiden begonnen en trok in vlot tempo naar het noorden. ,,Nog even Groningen innemen en dan is de klus geklaard’’, zal hij hebben gedacht. Dat viel echter tegen. Een belangrijke hindernis was het verdedigingsbolwerk Bourtange. Op 11 juli 1672 mislukte de aanval op de manschappen van Bernard Johan von Prot, de leider van de vesting.

Maar Von Galen had nog een truc achter de hand. Als het met geweld niet lukt, dan met geld en goud. Zijn opperbevelhebber Heinrich Martel bood namens zijn baas 200.000 gulden – tegenwoordig 1,9 miljoen euro waard – voor overgave. Een luitenant, ene Jan Haijer, moest de boodschap overbrengen. ,,Wat’’, zei de Groninger, ,,ik hoef geen 200.000 gulden van jou. Je kunt 200.000 kogels krijgen.’’

Met dezelfde vastberadenheid zit onze Jan Haijer (inderdaad, familie van) tijdens de derde ronde achter het bord. Hij houdt als witspeler zijn score van honderd procent vast.

Eerder op de clubavond, ruim voor het startschot van acht uur, vertelde hij het een en ander over de familiegeschiedenis. Wie denkt dat schakers voor en na hun partij alleen maar over schaken praten, heeft het helemaal mis. Een paar dagen geleden sprak ik met een andere clubgenoot, Frank Tieken. Hij was helemaal in de wolken, want zijn ouders zijn voor de eerste keer opa en oma geworden. Zus Ineke beviel van dochter Alissa. Ik denk dat onze trouwe Caïssa-speler over een jaar of veertien voorleest uit ‘Oom Frank leert zijn nichtje schaken’.