Dirk Lont bezorgt Caïssa 1 op de valreep toch nog een punt

Op de eerste zaterdag van 2012 opende Caïssa het tweeluik met de Waagtoren, in deze vijfde ronde uit tegen het puntloze derde team en in de zesde ronde thuis tegen het tweede team. Na drie prima overwinningen en één verlies werd met zes matchpunten een mooie derde plaats ingenomen in de Promotieklasse. Het nieuwe jaar leek niet zo goed te beginnen maar op de valreep werd tegen de Waagtoren 3 een 4-2 achterstand toch nog omgezet in een 4-4 wat dus gelijkspel betekende.

Continue reading

Caïssa 1 sluit het jaar af met mooie overwinning

Wie had dat van te voren gedacht, dat het eerste team van Caïssa na vier wedstrijden in de promotieklasse al op zes matchpunten staat. Drie seizoenen terug was dat wel anders, toen was Caïssa nog puntloos gedegradeerd uit de promotieklasse maar op deze zaterdag moest na Kennermer Combinatie 4 en Aartwoud nu ook Heerhugowaard de handdoek in de ring gooien want het toch wel meestal stabiele team verloor met 5-3 van een goed spelend Caïssa.

Continue reading

Na warm bad een koude douche

Na het warme bad die half september Caïssa’s eerste overwinning als promotieklasser in bijna dertig jaar was, volgde zaterdag de koude douche. De eerste thuiswedstrijd van het seizoen, tegen De Wijker Toren 2, leverde een 2½-5½ op. Een omgekeerde uitslag had logischer geweest.

Het zal wel niet aan de begroeting van wedstrijdleider Erwin Denissen hebben gelegen. Hij moest in dezelfde speelzaal toezien op een goed verloop van de landelijke wedstrijden van beide Eenhoorn-teams. In zijn openingswoordje keek hij ook naar de Caïssa-hoek en noemde het team De Eenhoorn 3. Dat lokte – uiteraard – veel reacties en gelach uit. De besprekingen over samenwerking dan wel fusie tussen beide Hoornse clubs zijn weliswaar in volle gang, maar een naam voor het nieuwe collectief is nog niet bedacht. ,,Ik kom van de andere kant van de Afsluitdijk’’, verontschuldigde de sympathieke Fries zich.

De score werd geopend door Wouter Strating en Wim Rakhorst. Drie jaar geleden zaten ze, ook in De Huesmolen, tegenover elkaar. In een spectaculair gevecht offerde Wouter als zwartspeler destijds een loper voor een paar pionnen, had er op een gegeven moment zelfs vijf meer en zegevierde. De partij werd bekroond met Caïssa’s schoonheidsprijs van het seizoen 2008-2009. Zaterdag trad hij, als invaller voor Dirk Lont, met de witte stukken aan. Het ging er nu vredelievender aan toe. Wouter en Wim kozen voor degelijkheid en kwamen gelijkwaardig uit de (Franse) opening. Beide spelers zagen na negentien zetten geen toekomst meer in hun strijd.

Bart Voorn behaalde zijn eerste overwinning als promotieklassespeler. In een Draak stelde hij de rokade uit om met een oprukkende g- en h-pion de koningsvleugel van Richard Schelvis aan te tasten. Dat leverde Bart de open h-lijn op. Na 17. 0-0-0 besloot zijn jonge tegenstander tot een kwaliteitsoffer. De Caïssa-speler sloeg niet eerst de toren, maar zwarts loper op g7. Uiteindelijk had hij een volle toren voorsprong en verzekerde zich van het punt door de dame op de sterke h-lijn te plaatsen. De Beverwijkse schaker kon toen kiezen tussen mat of dameruil met aansluitend een verliezend eindspel.

Aan het zevende bord handhaafde Marten Ploeger zijn score van honderd procent. Dat deed hij tegen Berend van Maassen die drie seizoen geleden Rolf de Brouwer versloeg. In het Hollands was aanvankelijk sprake van een positionele strijd. Na de lange rokades ging die over in schermutselingen op de damevleugel, waar een geïsoleerde pion op f4 wits eerste bres in zijn verdediging was. Die pion verdween ook snel en vervolgens hadden beide spelers een paardvork op koning en dame in petto. Marten kon die als eerste uitvoeren en dat bleek meteen beslissend, omdat na het opheffen van schaak de Beverwijkse vorstin niet te redden was en de Hoornse wel.

En zo nam Caïssa brutaal een voorsprong van twee bordpunten. Ondertussen keek Holger Bonte tegen een slechte stelling aan, maar in de verste verte zag het er niet naar uit dat liefst vijf partijen verloren zouden gaan. Tegen Hans Nuijen won Holger een centrumpion, ten koste van de mogelijkheid tot rokeren. Een ander gevolg was dat zijn toren op h8 buitenspel stond. Na dameruil volgde een strijd op de open e-lijn, waarop wit zijn torens had verdubbeld. Zwart moest secuur spelen om geen stuk te verliezen en dat lukte. De pion voorsprong ging wel verloren, maar na 29 zetten zag de stelling (met een koning en vier pionnen elk) er remise-achtig uit. Holger had onder anderen pionnen op de f- en h-lijn, terwijl zijn tegenstander over twee verbonden pionnen op de koningsvleugel beschikte. De Beverwijkse vorst verscheen bovendien iets eerder in het centrum. Cruciaal bleek echter 34. Kg5 en die zet had zwart niet mogen toestaan. Nu ging de Hoornse h-pion eraf en promoveerde de witte g-pion.

Gewoontegetrouw stak Sjoerd Kelder weer veel tijd in het opzetten van een stelling met mogelijkheden. Dennis Bruyn, die in het duel van 13 december 2008 van Fred Avis had verloren, maakte het er bepaald niet gemakkelijker op door alles op het bord te laten. Pas op de vijftiende zet werd voor het eerst geslagen. Uiteindelijk veroverde Sjoerd de Beverwijkse A-pion, maar voor zijn laatste tien zetten tot de eerste tijdcontrole had hij nog zo’n drie minuten over. De Hoornse vlag bleef wapperen; na de veertigste zet waren er nog vijf seconden over. Tijdens dat haastwerk won Sjoerd een tweede en een derde pion (op f3), maar in die laatste zat wat gif. De witspeler nam het boertje met een toren en keek ineens tegen een verloren stelling aan. Na 40. … Tf8 had wits dame op f3 geen goede velden meer, vooral dankzij het sterke loperpaar van zwart. Een torenoffer en aansluitend dameruil haalden niets uit; het matnet werd door zwart optimaal dichtgetrokken.

Fred Avis nam weer plaats aan het vijfde bord en kon daarom, als zwartspeler, de eerste thuiswedstrijd gebruiken voor de Gajewski-variant. Dat is 10. … d5 in het Spaans, in juli 2007 geïntroduceerd door de Poolse grootmeester Grzegorz Gajewski en redelijk nieuw in het schaakrepertoire. Caïssa’s voorzitter heeft er toch de nodige ervaring mee. Zwart geeft twee lichte stukken voor een toren, maar wits ontwikkeling wordt pas heel laat voltooid. Gewaagd was echter 24. … f5, want na het Beverwijkse antwoord (Dxc4+) moest de koning naar h8. Zettenlang bleef de stelling tamelijk gecompliceerd, al waren er voor zwart mogelijkheden om naar een gelijkwaardig eindspel af te wikkelen en er zat zelfs een winstvoortzetting in. Na afruil van het zware materiaal had Theo de Vries nog steeds twee lichte stukken tegen de Hoornse toren met een vrijpion op b6 als belangrijk extra wapen. Het effenen van de weg naar promotie kon Fred niet verhinderen.

Ondertussen waren talrijke leden van Caïssa binnen gekomen, maar die supporterssteun bracht geen geluk. Integendeel, want ronduit dramatisch was de ontknoping van de partij Erik van Tooren-Cees Duivenvoorde. In het Aangenomen Damegambiet verhoogde de witspeler beetje bij beetje de druk op de stelling van zwart die een zwakke e-pion kreeg en die verloor. Na dameruil volgde verdubbeling van de witte torens op de open e-lijn. Al het zware materiaal belandde naast het bord en er ontstond een interessant gemanoeuvreer om de stelling te verbeteren dan wel de verdediging overeind te houden. Uiteindelijk had Erik het loperpaar tegen paard met loper voor zijn opponent. De Hoornse lichte stukken kregen steeds meer ruimte en met een vrijpion op de d5 begon de afloop voor de thuisploeg steeds hoopvoller te worden. Kort nadat wit een sterke koningszet (die groot voordeel zou opleveren) had gemist, verspeelde hij de witveldige loper.

Paul Spruit-Peter Holscher was een echte herhaling. Net als drie jaar geleden hadden beide routiniers dezelfde kleuren in hun onderlinge strijd, ze zaten wederom aan het eerste bord en om het verhaal compleet te maken kreeg de topper dezelfde ontknoping. In een eindspel met een pion meer zegevierde wit toen.

De twee kopmannen gaven elkaar in een Engelse partij lange tijd heel weinig toe. Zwart oefende met name op de damevleugel druk uit en gaandeweg verplaatste die zich naar de achtergebleven witte pion op d3. Een afruil van lichte stukken pakte echter verkeerd uit voor Caïssa’s clubkampioen, die daaruit met een pion achterstand te voorschijn kwam. Dat bleek in het dame-eindspel met een Hoornse loper en een Beverwijks paard beslissend. Na dameruil kwam de witte vorst iets eerder in het centrum om vanuit die sterke positie van de pionmeerderheid op de koningsvleugel te profiteren.

En zo werd de voorsprong van 2½-½ omgebogen in een nederlaag van 2½-5½. Het gevoel overheerste echter dat Caïssa zijn tweede competitiewedstrijd door drie eigen doelpunten had verloren.

Caïssa-De Wijker Toren 2 2½-5½:
Peter Holscher (2142)-Paul Spruit (2043)……….0-1
Erik van Tooren (2013)-Cees Duivenvoorde (1978)…0-1
Holger Bonte (2004)-Hans Nuijen (xxxx)…………0-1
Sjoerd Kelder (1953)-Dennis Bruyn (1955)……….0-1
Fred Avis (1855)-Theo de Vries (1937)………….0-1
Wouter Strating (1899)-Wim Rakhorst (1917)……..½-½
Marten Ploeger (1836)-Berend van Maassen (1913)…1-0
Bart Voorn (1864)-Richard Schelvis (1724)………1-0

Caïssa kampioen

Na vijf ronden was de stemming bij Caïssa opperbest. Een grote voorsprong op de nummer twee, de titel lonkte. Het gevaar dreigt om dan naast je schoenen te gaan lopen, maar dat gebeurde dinsdag in Alkmaar niet. Op eigen kracht werd het achttal van teamleider Erik van Tooren kampioen.

Met nog twee bondsronden te gaan had Caïssa vier punten en 11½ bordpunt meer dan De Eenhoorn 3. Hoe had het team de eerste plaats kunnen verspelen? Door twee keer met 7-1 te verliezen, terwijl de buren tweemaal met dezelfde cijfers moesten winnen. Het illustreert dat er normaal gesproken niets meer mis kon gaan, maar de ploeg paste er in de uitwedstrijd tegen De Waagtoren 4 voor om frivole dingen te gaan doen.

Continue reading

Ook MSC slachtoffer van dadendrang Caïssa 1

Het lijkt er op dat een ieder het dramatisch verlopen vorige seizoen met Caïssa 1 zo snel mogelijk wil vergeten. Anders kan ik niet verklaren waarom nu alles wel lukt, terwijl dat geluk ons vorig jaar ontbrak.

 

Het toch niet heel zwakke MSC moest nu ook ondervinden dat de 7-1 tegen Eenhoorn 3 geen uitschieter was.

In overleg met teamcaptain Erik had ik verzocht om aan bord 2 te mogen zitten, omdat mogelijk tegenstander Cees v/d Zee mijn spel niet zo lag.

 

Continue reading