Caïssa 2 zit zwaar in de problemen. De titanenstrijd tussen de nummer 7 en de nummer 8 Excelsior in Heemskerk eindigde in een 5-3 overwinning voor de thuisspelende ploeg. Alleen als er een paar wonderen gebeuren kan het onfortuinlijke Hoornse team overleven in de eerste klasse; anders rest ons slechts een terugkeer naar het niveau waar we al zo lang geacteerd hebben.
De rest was eigenlijk nog in de opening. Zelf was ik daar niet geweldig uitgekomen. Bij Dirk Lont ontstond een ingewikkelde stelling waarin Dirk een stukoffer verwierp. Hij kwam wel een pion voor, maar had een rammelende stelling met een koning op de tocht. Hans en Aad hadden zich, naar het zich liet aanzien, geen onaardige stelling, maar op de hogere borden liepen de partijen van Bert en Bas nogal stroef. De enige die echt een lekkere partij speelde was Gerrit Roos op bord 7. Hij had de aanval en de tegenstander viel van ruimtegebrek bijna buiten het bord.
Halverwege de avond waren de grootste zorgen bij Bas van den Berg, die een stuk had verloren in een stelling waarbij het bord nog zo’n beetje vol stond. Bert had niet veel en maakte uiteindelijk remise. Mijn stelling werd snel slechter toen ik een kwaliteit weggaf, en mijn poging de zaak dicht te metselen werd door mijn tegenstander fraai verijdeld door de kwal terug te geven, waarna hij een sterkere koning en betere pionnen overhield. Dirk en Hans hadden niet meteen winskansen en bij Aad stond een interessante, maar ook ingewikkelde en onvoorspelbare stelling op het bord. Alleen Gerrit had een gewonnen stelling bereikt met twee pionnen. Zijn tegenstander kon deze niet pareren en Caïssa stond 2-1 voor. Prettig maar gezien de stellingen op de andere borden zeker niet geruststellend. Het kwartje zou echt moeten beginnen de goede kant op te vallen.
Dat deed het zeker niet. Excelsior liet nergens blijken de hekkesluiter in onze competitie te zijn. Hans kreeg te maken met een doorgebroken pion, die hem een kwaliteit kostte. Hij kreeg er wel twee pionnen voor terug maar in het eindspel zou hij die toch weer moeten inleveren. In het eindspel kwam hij te kort. Bij Aad pakte het uiteindelijk ook niet goed uit. Jammer want het was een werkelijk heel aardige partij. Bas stond al lang verloren met een stuk achter en kon dit in het eindspel niet veranderen, hoewel zijn tegenstander weinig tijd over had. Ik stond zwaar verloren maar spartelde nog wat. Dirk belandde in een remise stand met twee tegen één pion en lopers van ongelijke kleur (Dirk één pion), maar zijn tegenstander verkoos de partij door te spelen en onze man door de vlag te jagen. Zo stond het plotseling dus 2-5.
Het enige geluk trof mij. Mijn tegenstander miste kans op kans; kon uiteindelijk promoveren waar ik mijn toren voor moest geven, maar wist zich in tijdnood geen raad met zijn toren tegen mijn vrijpionnen. Nadat ik kon promoveren liet hij – met luttele seconden op de klok – de eindstand 5-3 aantekenen.