In de voorronde van dit nieuwe beker-avontuur was ons wederom weinig geluk beschoren. Het lot had ons gekoppeld aan Anna Paulowna met een sterke 1ste bordspeler Enrico v.Egmond.

Ondanks het ratingverschil in ons voordeel bleek ook dit weer niet voldoende om deze club te verslaan. Al snel had ik door dat er in mijn partij niet meer in zat dan remise, terwijl Fred aan bord 2 zo maar een pion op h2 had weggegeven. Ton verweerde zich in een wat vreemde opening, waarbij de paarden kris kras over het bord sprongen, niet agressief genoeg om KNSB wedstrijdleider Aart Strik in grote moeilijkheden te brengen en leek in een eindspel met 2 paarden tegen 2 lopers te moeten capituleren. Ook Erik ondervond veel tegenstand en moest voluit spelen om het kleine voordeel uit de opening te gelde te maken . Dat in de tijdnood hier een fout van zijn opponent voor nodig was, was meegenomen.

Ondertussen had ik mijzelf in slaap laten sussen daar ik elk ogenblik een remiseaanbod verwachtte. Een onnauwkeurige koningszet bespoedigde de ondergang van de zwarte stelling. Zwaar balen deze onnodige nederlaag. Omdat in een bekerwedstrijd bij gelijk eindigen het resultaat van bord 4 zou afvallen was het belangrijk dat Ton niet zou verliezen, maar die hoop werd snel de grond ingeboord toen Ton zijn geruïneerde stelling in tijdnood verloor. Deze 2-1 achterstand betekende uitschakeling, dus Fred kon vrijuit spelen en wonder boven wonder won hij met uiterste krachtinspanning.

Volgend jaar beter, want wij kunnen ons nu geheel op de competitie richten.