Caïssa is van acquit. De eerste ronde is gespeeld en de uitslagen staan op het scorebord. Gelukkig waren er weer enkele verrassingen.

Traditioneel wordt de eerste ronde ingedeeld met de – op papier – sterkste helft van de club tegen de minst sterke helft. Voor de sterkste helft betekent dat verplicht winnen; voor de minst sterke helft is het vaak vechten tegen de bierkaai, maar een enkeling weet erin te slagen te verrassen en aldus eeuwige roem en glorie te vergaren. Daarnaast wordt hij of zij natuurlijk nog vele weken lang op een voetstuk geplaatst en door zijn of haar clubgenoten geprezen als de held die het bijkans onmogelijke heeft volbracht. Omgekeerd zal de verslagene zich nog wekenlang de spot van zijn clubgenoten moeten laten welgevallen.

In een onderlinge confrontatie tussen twee van de jongere spelers wist Boris Steeman te verrassen door Marten Ploeger te verslaan. Een andere jeugdspeler, Bart Voorn, wist eveneens de aandacht op zich te vestigen door Jan Tuinstra te verrassen. Het zat Jan niet mee want na afloop was hij ook nog eens zijn huissleutels kwijt. Heeft iemand sleutels gevonden; meldt het hem dan graag.

De grootste verrassing werd zonder twijfel geleverd door Rens van der Klei. Hij versloeg eerste team speler Eric van Tooren. Vanaf dit seizoen worden de uitslagen doorgegeven aan de KNSB en Eric heeft meteen heel wat schade in te halen. Roel Ridderikhoff was lange tijd bezig om een nog grotere verrassing te realiseren. Hij speelde tegen Wilco van der Gracht en hij gaf geen krimp. In het eindspel wist hij zelfs een pionnetje te winnen en Wilco’s koning was afgesloten op de achterste lijn. Eén blunder in de uitvluggerfase was echter genoeg om een matnet, dat al enige tijd dreigde, dicht te laten klappen, waardoor Wilco met de schrik vrij kwam.

Er was ook een nieuwe speler, Orchilbold Suhbat, en hij wist verdienstelijk van Jan Kuin te winnen. Een andere oude bekende keerde na heel wat jaren terug in de speelzaal. Frans Kragten won van Romke Dijkstra. Hij kent de regels dus nog.