De intenties voor het net gedegradeerde tweede team waren duidelijk. Peter Holscher, die na een jaar afwezigheid de rol van coach weer op zich heeft genomen, verwoordde het duidelijk: We moeten voor promotie kunnen gaan. Zijn woorden waren aan dovemansoren gericht. Caissa ging in Heerhugowaard pijnlijk onderuit: 5-3.
Het tweede team oogt op papier voldoende solide. Arnold van der Wolff en Ton van Dijk zijn uit het eerste overgenomen. Daar staat tegenover dat Dirk Lont en Bas van den Berg naar het eerste zijn gegaan maar dat is in net zo sterke mate vanwege de al dan niet beschikbaarheid op zaterdag als vanwege het verstand van schaken. Gerard van der Graaf was vorig jaar een trouwe puntenmachine maar die heeft de club verlaten. Hij wordt vervangen door Erwin Brouwer, die momenteel in grote vorm verkeert. Alleen dit meest nieuwbakken teamlid was vervangen door Gerard Groot; voor de rest waren het de basisspelers die in De Swan acte de presence gaven.
Aanvankelijk ging de wedstrijd voor de wind. Hans de Vries kreeg binnen de kortste keren een pion en en stuk in de schoot geworpen, en hoefde alleen nog maar even naar mat af te wikkelen. De hogere borden (Bert en Ton) hadden degelijke stellingen, en Gerard had op bord acht al snel een hoopvolle positie. Aad op vijf en ikzelf hadden ook niets om ons zorgen over te maken. Het vervolg werd goed vorm gegeven door de winst van Hans; Bert die op bord een in een iets betere maar niet te winnen stand remise maakte; en Aad die met een trudje de dame won. De voorsprong was 2,5-0.5
Ja, waarde lezer, en dan nog met 5-3 aan de broek krijgen. De eerste scheuren ontstonden bij mij, toen ik een pion cadeau gaf en vervolgens niks meer zag. Maakt niet uit, want Arnold had een prima stelling met dame plus drie kleine stukken tegen twee torens en twee kleine stukken. Ingewikkeld, maar Arnold was de man met ruimte. En Gerard stond ook goed. Maar mijn onvermijdelijke nederlaag was kennelijk de inspiratie voor meer ellende Gerrit Roos had een koningsaanval om de oren gekregen die iets sterker was dan gepland. Hij moest zijn dame ophoesten; Gerard rekende iets verkeerd uit en in plaats van voordeel stond hij plotseling een paar stukken achter. En, alsof het niet erger kon, werd Arnolds dame onaangenaam gepend en aangevallen door een vijandelijke toren; waarna hem een eindspel met een kwal minder resteerde. Gerrit en Gerard verloren volgens planning; Arnold belandde na wat afwikkeling met twee pionnen in de min wat onmogelijk te houden was. Ton had de hele partij een evenwichtige stelling, met over en weer wat speldeprikjes. Nadat beide tenslotte alleen nog een toren hadden werd hier tot de al lang voorspelde remise besloten.