Het NHSB-veteranenkampioenschap wordt op zeven woensdagmiddagen (vanaf 10 maart) gehouden. Caïssa is de organiserende vereniging; de speellocatie is de theaterzaal van verpleeghuis Lindendael in Hoorn.

Het valt niet mee om het notitieboekje van het NHSB-lentekampioenschap 2010 open te houden om de zetten op te schrijven. Een schilderij van Adrien Moreau, genaamd ‘Partie d’échecs’ siert de voorkant. Het is een genot om daar naar te kijken en te blijven kijken.

In een sfeervolle ruimte zitten drie mannen – duidelijk veteranen – om de tafel met een schaakbord en een tinnen bierkan erop. Herkennen we op de achtergrond wedstrijdleider Gerard van der Graaf, pratend met zijn vrouw?

De Franse schilder Adrien Moreau is, hoe toepasselijk, in de lente geboren. Op 18 april 1843 in Troyes. Zijn ‘Partie d’échecs’ ademt de sfeer uit die al snel voelbaar is op het NHSB-lentekampioenschap voor schaakveteranen. Op de eerste woensdagmiddag worden in de theaterzaal van het Hoornse verpleeghuis Lindendael vele handen geschud. De welkomstwoorden van Gerard en comitévoorzitter Herman Muller zijn van een hoog niveau. Het zal duidelijk zijn: hier wordt geschaakt om te schaken. En daarom nog een tip voor de cultuurproevende deelnemers. Ga op internet naar de website jmrw.com, uiteraard met ‘www.’ ervoor. Klik het schaakdoosje linksboven aan en daarna ‘Tableaux’ en een overzicht van 195 schaakschilderijen openbaart zich op het computerscherm.

Nadat de gong heeft geklonken, maakt een aangename rust zich meester over de speelzaal. In tegenstelling tot een jaar geleden, toen er vier lange rijen waren gevormd (de papieren kleurbordjes voor de groepen zijn gehandhaafd: groen voor groep 1, oranje voor groep 2, blauw voor groep 3 en rood voor groep 4), ziet de opstelling er nu iets gezelliger uit. Twee lange rijen in het midden en aan weerskanten enkele kortere rijen er haaks op. Als voor de eerste keer de schaal met hapjes rondgaat, worden enkele openingswoorden van Herman toepasselijk: ‘Lindendael luilekkerland’.

Talrijke schaakveteranen hebben al vaker meegedaan, maar toch zijn er enkele debutanten. Een van hen is Hans Schouwink, al zeker twintig seizoenen actief bij Caïssa, de organiserende vereniging van het lentekampioenschap. In de jaargang 1994-1995 haalde hij zijn beste klassering in de clubcompetitie. Vijftiende en daarmee hoger geëindigd dan Arend Stapel (16^e), Gerrit van der Hoff (17^e), Jan Haijer (19^e), Cees de Boorder (22^e), Aad Laan (30^e), Wim Prins (31^e), Co Buysman (37^e), Arie Bruidegom (38^e), Herman Muller (39^e) en Dolf Teunisse (50^e). Tien clubgenoten die op deze zeven woensdagmiddagen ook present zijn.

,,Het zou wel eens kunnen dat ik de jongste ben’’, glimlacht hij. ,, Het lijkt me een heel gezellig evenement’’, zegt Hans aan het einde van de middag. ,,Ik had op de club al van dit kampioenschap gehoord en heb al tijden geen toernooi meer gespeeld. Daar had ik nu wel eens zin in.’’

Zijn eerste kennismaking is hem goed gevallen. ,,Het zijn allemaal geslepen vossen. Dan is het toch iets anders dan op de Caïssa-avond. Maar het is goed bezet en ik ken veel deelnemers van gezicht. Tegen sommige heb ik wel eens in bondswedstrijden gespeeld.’’

Schakend in groep 4 heeft hij gedebuteerd met een mooie overwinning op clubgenoot en comitévoorzitter Herman Muller. ,,Hij had zwart en stond eerst iets beter. Herman had bij mij een dubbelpion gecreëerd, al kwam wel de g-lijn open. Met een paard op g6 timmerde hij die dicht en toen ben ik op de damevleugel gaan aanvallen. Daar had ik een pionnenmeerderheid. Een toren kwam op de zevende rij, een pion dreigde te promoveren. Hij moest een verplichte koningszet doen om een aftrekschaak te voorkomen en zo werd de stelling steeds beter voor mij.’’

Nieuwsgierig geworden. Hieronder volgt de partij.