Na onze flitsende start tegen KTV moest het eerste van Caïssa maar eens bewijzen dat het inderdaad mee kan draaien in de bovenste regionen. Het gepromoveerde Opening ‘64 uit St. Pancras was op papier nou niet een ploeg waar we echt bang voor moesten zijn qua rating maar dat zegt achter de borden vaak weinig. De wedstrijd begon wat later omdat enkele spelers waren verdwaald in het winkelcentrum ??! Of misschien wel een beetje bang?

Met weer een complete ploeg zonder invallers gingen we deze tegenstanders te lijf en aan enkele borden was er na krap een uur spelen al tekening in de strijd, waarbij met name Marten Ploeger aan bord 8 zich weer heerlijk uit kon leven, want hij liet werkelijk niets heel van zijn opponent. Toch wel lekker meteen zo’n 1-0 voorsprong.

Ook Fred, Michele en ikzelf konden alle vertrouwen hebben in de door ons gespeelde openingen. Wouter en vooral Ton moesten vrezen voor het ergste,waarbij  Ton  door een onachtzaamheid reeds een pion op d5 had ingeboet.

Mijn met zwart gespeelde Pirc was weer een klassieke, want in het middenspel leek tegenstander Volkers niet meer precies te weten hoe hij alle dreigingen moest pareren. Na het verlies van een loper op b4 was het eigenlijk al gedaan, maar het duurde nog een zet of 10 voor hij capituleerde.

Even later was de moeilijke stand van Wouter omgezet in kwaliteitswinst, wat kundig en snel werd omgezet in partijwinst. Met deze 3-0 kwam Fred vragen of hij het remiseaanbod kon aannemen en gezien zijn stand op het bord leek mij dat terecht in een eindspel met toren en dame en een gelijk aantal pionnen.

Ook aan bord 7 was JP druk bezig zijn grote voordeel vakkundig uit te bouwen. De b4 opening (Orang-oetan) die hem werd voorgeschoteld wist hij goed tegen te spelen ,waarbij hij de onderontwikkelde damevleugel van zijn tegenstander voortdurend bestookte. Inslaan op b1 leverde hem 2 stukken voor de toren op en het prachtige paard op c5 heerste in het verdere verloop. Toen ook nog wit’s a-pion sneuvelde was de totaaloverwinning een feit.

Ton Wessels zal niet met veel plezier aan deze avond terugdenken, want nadat ook een 2^e pion verloren ging, wilde zijn wat geagiteerde tegenstander  Brain (een zeer toepasselijke naam voor een schaker) ook nog eens aan een andere tafel zitten (hij had het erg warm), waarop Ton hem vroeg of hij een korte broek wilde aantrekken. Hilariteit alom maar het mocht niet baten want niet veel later moest hij de vlag strijken.

Zeer interessant was het bij Michele, die frank en vrij een gambiet speelde, waar ik nog niet zo zeker van was of alles klopte. De koningsaanval die hij inzette met bijna alle stukken leek te slagen maar de tijdnood speelde hem bijna parten.  Zijn tegenstander verdedigde zich echter zeer goed tot de fatale zet, die dame en partijverlies in hield. Bij analyse achteraf bleek dat onze man ontzettend veel geluk had gehad, maar och wie klaagt hierover.

Teamcaptain Erik weet nu ook wat het is om lange partijen te moeten spelen. Het kleine foutje na een zet of 20 kostte een kwal, zodat een alles of niets poging moest worden ondernomen om zijn goede stelling toch winstgevend te maken. Het eindspel van dame tegen 2 torens leek op voorhand in remise te eindigen, maar Erik wilde meer en het melken had succes toen de koning van zwart het open veld werd ingejaagd zodat de torens de vesting niet meer konden verdedigen. Tegen middernacht kon hij de felicitaties in ontvangst nemen.

Met deze monsteroverwinning van 6½-1½ staan we nu fier aan kop en hebben prima vooruitzichten op meer.

Op Donderdag 25 november uit tegen Bergen onze 3^e wedstrijd.

1. Holscher (2090) – Volkers (1679) 1-0

2. Avis (1935) – Kelderman (1533) ½-½

3. Wessels (1915) – Brain (1884) 0-1

4. Van Tooren (1888) – Veenstra (1666) 1-0

5. Strating (1880) – Verkerk (1752) 1-0

6. Montenegro (1852) – Schut (1488) 1-0

7. Hendriks (1843) – Bloem (1562) 1-0

8. Ploeger (1825) – Roobol (1294) 1-0

———–

6½- 1½