Er is een clubgenoot die ontiekelijk in vorm is. Inderdaad: Frank.

Vorig seizoen eindigde hij op de 56^e plaats. Nu, na tien ronden (eenderde van de competitie), staat hij bij de beste tien: zevende. En dat is een beetje een cruciale plaats, want Frank en ik hebben een onderlinge wedstrijd. We proberen elkaar af te troeven in de eindklassering.

Een aantal seizoenen geleden alweer was Frank Tieken de eerste van ons twee die in de eindstand de top tien haalde: achtste. Twee jaar geleden leverde een mooie eindsprint mij de zevende plaats op. Op de tiende clubavond van Caïssa liet Frank zich ontvallen dat hij nu voor de zesde plek gaat. Wie houdt hem tegen?

Op de drukste competitie-avond tot nu toe (35 partijen, slechts zeven leden afwezig) behaalde hij alweer zijn zevende overwinning, terwijl hij in het hele vorige seizoen zes partijen naar zich toe trok. Als witspeler staat Frank Tieken zelfs op honderd procent en het zijn niet de eerste de besten die hij heeft verslagen: Arnold van der Wolff, Ben Zuurveld, Sjoerd Kelder, Erik Pot en nu ook Erwin Brouwer. Frank is, dat zal duidelijk zijn, voorlopig de sensatie van Caïssa.

Er zit muziek in al zijn partijen en wellicht gaat Frank eens Six Cells googlen. Dat is een Zwitserse popgroep die volgend jaar mogelijk de Zwitserse inzending voor het Eurovisie Songfestival wordt. De titel van het nummer: ‘Life is like a game of chess’.

Gelukkig geldt dat niet voor mij. In een redelijk korte partij was ik kansloos tegen Bas Dudink.