Voor het begin van de 31e clubronde speel ik tegen Bert Spil enkele vluggertjes. ,,Kun je alvast oefenen voor zaterdag’’, zegt Bert die beide vijfminutenpartijen wint.
Hij doelt op het komende NHSB-kampioenschap snelschaken, waarvan De Eenhoorn de organiserende vereniging is. Onze buurman in cultureel centrum De Huesmolen, dus mooi dichtbij. Op het programma staan vijftien ronden. Dat zijn er heel veel en het is voor mij de eerste keer om op één dag zoveel partijen te spelen. Mijn toernooideelname bestaat al een kleine twintig jaar uit zevenrondige evenementen.
Snelschaken is een aparte discipline die mij niet ligt. Of de tegenstanders zijn gewoon te goed. Bij Caïssa vlugger ik vaak tegen Fred Avis en Bert Spil en negen van de tien keer – en misschien wel vaker – delf ik het onderspit. Regelmatig komt er een interessante stelling op het bord, waardoor ik ga nadenken over alle mogelijkheden en onmogelijkheden. Dan lijkt er een leuke aanval te zijn inclusief het offeren van een stuk en een minuut later blijkt dat als de opponent alles goed doet die aanval niet doorslaat. En weer een aantal zetten later, en bepaald niet in een verliezende stelling, valt de vlag.
Er zijn zaterdag interessante geldprijzen te winnen, al zullen die niet aan mij besteed zijn. Op de voorlopige deelnemerslijst staat Erik van den Doel bovenaan. In de schaakmedia kom ik zijn naam regelmatig tegen. Een sympathiek man, heeft een mooie website, afkomstig uit Leiden en een stier (zijn verjaardag ligt drie dagen voor de mijne). Maar hij is wel grootmeester. Onder hem staan nog zes schakers met een rating van boven de 2000, onder anderen internationaal vrouwenmeester Arlette van Weersel. Zelf sta ik als gesjeest meester – één jaar kweekschool gehad – op de twintigste plaats van de voorlopige deelnemerslijst.
Na afloop van onze dinsdagse clubpartijen blikken Aad Laan, Bert en ik vooruit op het snelschaakkampioenschap. Aad heeft een gouden tip: over één zet nooit langer dan dertig seconden nadenken. Dus: zaterdag is haastige spoed wel goed.