Ook op de tweede dinsdagavond hangt er een kleine ‘poster’ op het moderne schoolbord. ‘Historie gezocht’ luidt de kop boven een verzoek aan alle clubgenoten om een partij van vroeger aan mij te doen toekomen. Op 15 januari a.s. bestaat Caïssa negentig jaar en het is toch leuk om het jubileumclubblad op te sieren met historische partijen van alle huidige Caïssa-leden.
Welnu, de eerste partij is binnen. Karel Pieters-Arnold van der Wolff, van 9 april 1974. Gespeeld in de tweede ronde van het open Hoorns kampioenschap met de latere kampioen achter de witte en een 16-jarig talent achter de zwarte stukken. Uitslag 0-1, een regelrechte sensatie. Karel Pieters was een van de topspelers van de club en Arnold had net zijn eerste schreden gezet op een prachtige carrière bij de vereniging.
Er worden 37 jaar geleden liefst negen ronden vastgesteld. Het evenement trekt 59 deelnemers die in één grote groep uitkomen. Later zou er na vijf ronden een herindeling met meerdere groepen komen, met de pakweg twintig spelers met de meeste punten in de hoogste. In de resterende ronden trof je dan alleen schakers uit de eigen groep als tegenstanders. En weer later werd het huidige systeem, met drie groepen van meet af aan, gehanteerd.
In 1974 geldt dat allemaal niet. Voor 2 april staat de eerste ronde op het programma, de slotronde is op 4 juni gepland. Er is geen koninginneschaak; op dinsdag 30 april blijft Het Kontaktcentrum, toen de speelzaal van Caïssa, dicht.
Karel Pieters heeft in de eerste ronde Wim Prins verslagen, Arnold verovert het volle punt tegen Moeijes. Van de huidige leden van Caïssa doen naast Wim Prins en Arnold van der Wolff ook Arie Bruidegom (achtste in de eindstand), Frans Bouwman (twaalfde), Hero Bos (met onder andere Arnold gedeeld zeventiende) en Gerrit van der Hoff – die maar twee partijen speelt – mee aan het Open Hoorns.
Karel Pieters-Arnold van der Wolff dus op 9 april. Het is belangrijk om de voornamen erbij te schrijven, want Karels zoon Sander en Arnolds vader Gerrit behoren eveneens tot de deelnemers. Alsmede Alwin van der Wolff (geen familie) die slechts twee dinsdagavonden schaakt en korte tijd lid is geweest van Caïssa.
Aanvankelijk ontwikkelt zich een logische strijd tussen de routinier en het talent. Wit neemt een licht initiatief, tot ineens zwart via de damevleugel binnenkomt en met de vorstin schaak geeft op c1. Karel heft dat op de beroerdst mogelijke manier op: zijn koning gaat van f1 naar f2 en hij geeft meteen op. Met een paardzet kan Arnold immers weer schaak geven, terwijl een achter dat paard verstopte loper de witte dame aanvalt.
Het zal voor de favoriet bij die ene nederlaag blijven. Karel Pieters wint vervolgens zesmaal op rij en stelt met remise in de slotronde tegen concurrent Joop Bührs de titel veilig. Gerrit van der Wolff wordt tweede, Joop Bührs derde.
Opvallend is dat in alle onderlinge duels van die toppers de witspeler geen enkele partij wint. En ook in deze tweede clubronde van het seizoen 2011-2012 is het niet zijn avond. Een paar opvallende uitslagen: Arend Stapel-Wout Druijf 0-1, Lex Griffioen-Jan Haijer 0-1, Arnold van der Wolff-Arie Bruidegom 0-1, Gerard Groot-Willem van der Veen ½-½, Fred Avis-Erik Romkes ½-½. Ook na 37 jaar ziet het er goed uit voor de zwartkijkers.