Op de voorlaatste dinsdag van 2011 kondigt wedstrijdleider Gerard Groot het snelschaakkampioenschap van Caïssa aan. Het is een traditie om die op de laatste clubavond van het oude jaar te houden en op het mededelingenbord hangt een intekenlijst. Of we die willen invullen.

Weinig clubgenoten zullen weten dat ik een heus trainingskamp heb belegd. Vijfminutenpartijen zijn niet mijn sterkste punt en deze keer wil ik beslagen ten ijs komen. En daarom ben ik maandagavond naar Westwoud gereden om deel te nemen aan het inmiddels traditionele snelschaaktoernooi van Degoschalm. Zeven ronden, tien minuten bedenktijd. Bij het clubkampioenschap zal ik dus twee keer zo snel moeten nadenken.

Het is een mooi evenement, de helft van een dubbeltoernooi eigenlijk. Degoschalm, de fusieclub uit Westwoud en Venhuizen, en Torenhoog uit Hoogkarspel hebben veel minder leden dan Caïssa. Het gevolg is dat je in de clubcompetitie vaker tegenover dezelfde tegenstanders zit en daarom hebben beide verenigingen besloten om aan het eind van het jaar kort achter elkaar twee snelschaaktoernooien te houden. Om ook eens tegen schakers van elders te spelen. Bij Torenhoog gaat dat gepaard met het eten van heerlijke oliebollen, bij Degoschalm staat lekkere koffie en de bar vol met prijzen klaar.

In dorpshuis De Schalm hebben ze een sfeervolle zaal voor het schaken. Twee rijen met tafels zijn opgesteld voor de 28 deelnemers. Veel leden van Degoschalm en Torenhoog zelf, maar ook van De Groene Zes, KTV, eentje van Caïssa en Arie Boots namens De Waagtoren. Arie komt ditmaal niet vanuit Alkmaar, maar heeft een vriendin in Hoogkarspel en kan het daarom op de fiets redden.

Ook Wim Stammes is van de partij. Wim is zo’n veertig jaar lid van Caïssa geweest en na zijn verhuizing naar Venhuizen Degoschalm-schaker geworden. Tijdens een leuk gesprek vertelt hij zijn geboortedag: 15 december 1935. Inderdaad, de dag waarop Max Euwe wereldkampioen werd. Voor een Nederlandse schaakliefhebber de mooiste dag om ter wereld te komen.

Net als toen is het ook nu slecht weer, maar heerlijk om te snelschaken. Degoschalm-voorzitter Gerard Broersen heeft als organisator alles prima voor elkaar. Hij ziet op diverse borden de lelijkste offers en de mooiste blunders (of was het andersom?) en biecht tijdens de prijsuitreiking op dat hij het Sonnema-Berenburg-systeem nodig had om de eindklasseringen vast te stellen.

Met enig geluk blijf ik ongeslagen: vier remises, drie overwinningen. Goed voor de derde plaats. En ik ben trots op de remise tegen Lourens van Veelen (rating 1909), die met 6½ punt een overtuigende toernooiwinnaar wordt. Het past in een mooi rijtje van de recente jaren met deelname aan rapid- en snelschaaktoernooien in Andijk, Hoogkarspel en nu Westwoud. Met zwart remises tegen Sjors Broersen, Peter Holscher, Arie Karreman en Lourens van Veelen; goed voor een gemiddelde rating van dik boven de 2000.

Een dag later, op deze dinsdagavond, zit ik tegenover Peter Holscher. Opnieuw met zwart, maar nu in een echte partij. Na bijna drie uur ploeteren sta ik weer met beide voeten op de grond.