Zo’n verandering komt vaker voor en vind ik ook niet erg. Er zijn nog wel eens late afzeggingen en het maakt me niet uit tegen wie ik speel. Toch is de partij tegen Niels een bijzondere, want ik heb wit. Net als de vorige vijf keren.
Van 12 oktober tot en met 23 november 1985 had het eerste open kampioenschap voor de regio West-Friesland plaats, op zeven zaterdagmiddagen in De Landbouw in Hoogkarspel. Er was een hoofdklasse van 22 man gevormd en een eerste en tweede klasse van elk veertien spelers. Verschillende West-Friese schakers die tal van ideeën hadden, konden die niet kwijt bij bestaande toernooien en vonden ook weinig gehoor bij de clubbesturen. Daarom werd de Schaakorganisatie West-Friesland (SWF) opgericht, met Aad Rizzi, Jan Posch, Vincent Duin en Bert Meester als bestuursleden.
Als de lente zich aankondigt, spelen de veteranen van de Noordhollandse Schaakbond hun eigen kampioenschap. De eerste keer was in 1987 en dat betekent dat ze nu aan het 25e jaar bezig zijn. Er zijn inmiddels twee edities per seizoen. Het lentekampioenschap is in de theaterzaal van het Hoornse verpleeghuis Lindendael en het herfstkampioenschap heeft in IJmuiden plaats, waardoor de ervaren schakers uit Haarlem en omgeving ook een titelstrijd dicht bij huis hebben.
Sinds enkele weken staat op mijn schaakboekenplanken (inderdaad, meervoud) een bijzonder boek: ‘My 99 memorable games’. Gekregen als trouw abonnee van het vernieuwde en prachtige magazine ‘New in chess’.
De titel is goed gevonden. De uitgever heeft er niet ‘My 99 best games’ van gemaakt, want ik vrees dat ik die 99 beste partijen lang niet zal halen. Maar na zo’n twintig jaar achter het schaakbord te hebben gezeten zijn er veel – om welke reden dan ook – memorabel.
Met een reuzenvoorsprong op zak is het binnenhalen van de titel slechts een kwestie van tijd en het is mooi dat het eerste bondsteam dat bij de eerste de beste gelegenheid op eigen kracht doet. De Waagtoren 4 is een lastige tegenstander en dat is op alle borden te zien. Het gelijkspel is een goede uitslag en voldoende voor het veilig stellen van de eerste plaats.
Politiek en schaken gaan deze dinsdag hand in hand. Na afloop van de 25e ronde van Caïssa’s clubcompetitie worden in De Huesmolen de stemhokjes klaar gezet.
Vraagtekens, vraagtekens, vraagtekens. Menig Caïssa-lid buigt zich niet over een moeilijke stelling, maar over een foto.
Met 7-1 winnen van de nummer twee, de ronde erop met 7½-½ winnen van de nummer drie. Het eerste team van Caïssa verkeert duidelijk in hogere sferen.
Dat zal volgend seizoen ook letterlijk het geval zijn, want niemand twijfelt nog aan de promotie naar de hoogste klasse van de Noordhollandse Schaakbond. Het is een opmerkelijke opleving van een ploeg die een jaar geleden eigenlijk was gedegradeerd. Door de goede prestatie van Caïssa 2 (vijfde plaats) behield Caïssa een achttal in de eerste klasse.
Het West-Fries schaakkampioenschap heeft een lange editie. Rob Bijpost, speler van Aartswoud, schreef er een prachtig boek over. Toen hij in archieven op zoek was naar informatie over zijn eigen vereniging (in verband met de viering van het 50-jarig bestaan in 1987), kwam hij krantenverslagen over het evenement tegen. ,,Na het verschijnen van het jubileumboek kwam de kriebel om verder te zoeken naar de wetenswaardigheden over dit kampioenschap en de mensen die daaraan hebben meegedaan’’, schrijft hij in het boek over de West-Friese titelstrijd. Lang is gedacht dat de eerste editie in 1936 werd gehouden, maar Rob vond een bron met 1934 als jaar van het eerste West-Fries kampioenschap.